çok geç evet. sabah 9’da geç bir saat.

biz de 9-7 çalışıyoruz aşırı saçma. zaten saat 5ten sonra kimse çalışmıyor herkes goygoy peşinde.

ben 8.30 - 18.00 çalışıyorum. 18.00'de çıkınca bile laf söylüyorlar bazen. "saat 6 oldu mu hemen kaç tabii" falan diyorlar. e kaçta çıkacaktık? hayatımızın büyük bir bölümü işte geçiyor zaten. kıymet bilen bir yerde olmak lazım.

Bu ne haftalik calisma saati 60 mi oldu ulkede

Akademik olarak bilinen bir şey zaten. Gerçek çalışma saati arttıkça verimli çalışma saati düşer. İşverenler verimsizliği görünce bunu telafi etmek için daha fazla mesai yaptırıp üstesinden gelmeye kalkıyorlar ama çözümü ters yönde arıyorlar. Amerikalılar 3-4 gibi çıkıyor işten. Günün yarısı onların. Böyle bir insan tatile bile ihtiyaç duymaz. Bizdeyse tatiller 15 günden başlıyor, tatile bir gidiyorsun, ambale oluyorsun ondan sonra. Ne dinlenmeye alışabiliyorsun, ne çalışmaya. Artık evden çalışma moda olmaya başlayacak ve işverenler de bunun faydasını görecek. Yavaş yavaş başlıyor. Geçtiğimiz yıl ben de yabancı bir firma için bu şekilde çalışmıştım ve şimdi işe gitmek acayip saçma geliyor.

Çok geç. Özellikle günün kısa olduğu kış dönemlerinde yıpratıcı olur.
Erken başlayıp erken bitirmek çok daha iyi bence. Saatleri benim düzenleme yetkim olsaydı şu anki çalışma saatlerimi 1 saat öne çekip 07.00-16.00 yapardım.

işe giderken ve işten dönerken de ekstra ayrı ayrı 1 saate yakın yol süreniz varsa gerçekten çok ve yıpratıcıymış derdim.

8:30 - 18:30 çalışıyorum.

sabah evden çıkışım 6:30, akşam eve varışım 20:30

teşekkürler.

@lafacukur Öğlen 1 saat öğle arası ve hatta ara verebilecekleri yarımşar saatten 2 mola ile günlük çalışma süresini 8 haftalık süreyi 40 bile gösterebilirler.

Haftasonu tatilse ve gün içinde 1 saat yemek molası varsa mesai 9 saate tekabül eder ve haftalık 45 saat şartı sağlanır. 10 saat iş yerinde bulunmak ile 10 saat mesai yapmak arasında fark var.

Ben de 8-6 çalışıyorum. Kışın çok fark etmiyor ama yazın hava aydınlıkken eve dönmüş olmak psikolojiyi gerçekten olumlu etkiliyor. Uyanık kaldığım süre değişmiyor ama durum böyle.

patronlara baksan hiç eve gitme. at oraya bi yatak gece gündüz çalış isterler.

haftalık çalışma saati 45'dir. eğer cumartesi çalışmıyorsanız 1 saat yemek molası sayarsak 45 saat çalışıyorsunuz ki bu yasal sınır. kanuni olarak şikayet edilecek bir şey yok ortada. saatler azaltılıp cumartesi çalışma talep edilebilir ki bunu istemezsiniz. en makulü 1 saat etken gelip 1 saat erken çıkmak. akşamki 1 saat gerçekten verimsiz geçer ama sabahları daha çok iş yapılıyor. böyle bir öneriyle gitseniz kabul göreceğini düşünüyorum.

işe başlarken farklı mıydı?
patronun garezi olduğunu sanmıyorum. siz de akşama kadar orada babanızın hayrına durmadığınıza ve hakkınızı aldığınıza göre yakınma hakkınız yok bence.

olması gereken çalışma saati: sabah 8 öğlen 2. çok net.

Çok zor gerçekten benim de aşağı yukarı aynı saatler.
09:30 gibi iş yerinde oluyoruz 19:00 da ben çıkıyorum patron 21:00 a kadar kalıyor.
Ayın 6 günü ben de dersim göründüğü için 21:00 da çıkıyorum.

Benim avantajım var akşam planım programım varsa 18:00 gibi çıkabiliyorum hatta gideceğim uzaksa 17:00 da da çıkabiliyorum anlayışlılar o konuda.

Normal zamanlarda da 18:00 da çıktığımı düşünsem 19:30 da evdeyim akşamları bir şeyler yapacak enerji bulabilirim ama bu sistemde 20:30 da evde oluyorum ve pek bir şey yapamıyorum maalesef. Sinemaya gitmeyi düşünsem bile çıkış saatini hesaplayınca kaçıyor heves.

Ben de daha erken başlayıp daha erken çıkmayı tercih edenlerdeniz.
09:30 - 19:00 olacağına 08:00 - 18:00 olsun razıyım.
Ama olmuyor işte :/

@lafacukur evet 40 saat calsııyorsunuz.

@naksidil yasal oldugunu bildigimi belirtmiştim. diğer dediklerinize katılıyorum.

@tosunpasa ben basladıgımda bu sekildeydi. gecen yıl 9-6 çalışılırken 9-7 şeklinde revize edilmiş. üslubunuz kulağa çok hoş gelmiyor. ben sadece kendim için değil, hem kendim, hem işyerim, hem de işime kattığım fayda açısında en yararlısının bu şekilde (8-6, ki yine toplam 45 saat eder) olduğunu düşündüğümü, patronların neden bu perspektiften bakmadığını, sebeplerinin ne olabileceğini sordum.

herkese cevapları ve kendi tecrübelerini paylaştıkları için teşekkür ederim.

9.30-19.00 çalışıyordum, cumartesi 9.30-14.30 şeklindeydi. 4 ay dayanabildim. eve git gel 1 saat sürüyordu, akşamları da trafiğe kalıyordum. 8'den aşağı eve dönemedim hiç.

illa birini seçmek zorundaysak alkolik.

2si1iarada.

seviyesine bağlı. alkol problemi zor da olsa ortadan kaldırılıp kişinin hayatına normal bir şekilde devam etme imkânının bulunduğu bir sorun. öte yandan yobazlığın tedavisinin çok daha zor olduğunu düşünüyorum. ha tüm aileye eziyet edip eldekini avuçtakini içkiye yatıran, sürekli bakıma ihtiyaç duyan, "ölse de kurtulsak" diye bekleyeceğim bir babadansa milleti palayla kovalamadığı sürece yobaz bir babayı tercih ederdim galiba.

dediğim gibi biraz yobazlık düzeyine bağlı. dizine kadar sakal uzatıp kız kardeşimi dövmeye kalkacak birindense alkoliği tercih ederdim örneğin. onu bi' şekilde tekrar dünyaya döndürme ihtimalimiz olurdu çünkü en azından.

alkoliği seçerdim herhalde.

Alkolik.
Yobaz çekilmez.

alkolik baba o kadar da büyük bir sorun değil. yobaz baba hayatının en erken devresinde bütün düşünce biçimini şekillendiriyor ve ileride de rahat bırakmıyor.

herhalde bi bakım merkezinde filan ölürüm diye düşünüyorum
"uc kuluvalla okuyanımız " meselesini tam anlamadım
hasta yatagında yatan kişi için uc kuluvalla okuyan olmaz, hastanın başında yasin veya inşirah filan okunur. ya da hatim okunur uzun uzun yatacaksa.
uc kuluvalla mezardaki ölüye okunur.. köyde mezara koyulursam sülalemin arkadan gelenleri okur, yok şehirde yaşayan yiğenlerin filan bu şehre gömülsün derlerse onlar okur. ben nasıl gidip dayıma, dedeme okuyorsam onlar da okur diye düşünüyorum.

jrr+1
her türlü yalnız öleceğiz. arkandan okuyanın olsa ne olur olmasa ne olur. bu tür şeylere kafayı takmaktansa anın tadını yaşamaya bak hocam.

ben öldükten sonra arkamdan küfür mü edilmiş, kuluvallah mı okunmuş, pek umursayabileceğim bir noktada olmayacağım. ivan ilyiç'in ölümü'nü okuduktan sonra ölüm anksiyetem tavan yaptı, sonra uçtu gitti. iyi ki okumuşum.

valla ben nerede bir mezarlık önünden/yanından geçsem, selam vermeden ve dua etmeden geçemiyorum. anacığım istanbul'a geldiğinde mecidiyeköy'deki rum/ermeni mezarlıklarının önünden geçerken dahi dua okuyordu :) kadıncağız haçları filan görmüyor bile, ne bilsin...

etrafında insanlar olsa bile yalnız öleceksin! ölümü yaşayan sensin. ve illa ki birileri çıkar üç kulvalla okuyacak, bir de elham eklerler hatta.

Yalnız ölmek çok umrumda olmaz, eğer birazcık korkacaksam evde kaza geçirip hareketsiz kalmak, kimseye ulaşamamak ve yavaş yavaş acı içerisinde ölmekten korkabilirdim ama şunu yazarken bile çok korkunç gelmedi.

Öteki taraftan sıkı bir transhumanistim ve insanlığın ölümü eninde sonunda tamamen yeneceğini düşünüyorum. O zamanı görebilmek için sağlığıma dikkat edip para biriktiriyorum.

Akşamları eğitime gidiyorum, mesaiye kalamam cnm dersin.

okudum. haklısın sen. diyeceklerim bu kadar.

Siz haklisiniz. Mazeret belirtmek durumunda bile degilsiniz.

sürekli mesaiye kalıyorlar çünkü bir hayatları yok. sizin var. bunu yedirememişler. he deyin geçin, ne gerek var masa devirmeye.

Ben de insanlara o an hissettiklerimi söyleyemeyip sonra kendime inanılmaz kızıyordum. Artık değiştirmeye başladım yavaş yavaş.

Ters bir şey mi söylüyorlar? O an hislerinizi paylaşırsanız daha az sorun olabilir. Çünkü onlarla hemfikir olmadığınızda söylemeniz gerek.

Salak köleler köle olduklarının farkında bile değiller.

ispiyonlamayacaklarını bilsem, şirket fazla mesai için ilaveten ücret ödemiyor ve benim zamanım değerli olduğu için mesaiye kalamam diyebilirsiniz.

bu arada yasal olarak da şirket fazla mesaiye ücret ödemeli. bir iş yetişmiyorsa ve yetişmesi için fazladan çalışılması gerekiyorsa ücreti karşılığı çalıştırılabilirsiniz. bu da bir yıl içerisinde siz rıza gösterseniz dahi 270 saati aşamaz.

Hayır bi de şuna da çok sinirleniyorum, birinin yöneticisi kızı kendi özel asistanı gibi çalıştırıyor, ne kadaar ayak işi varsa yaptırıyor, beriki de uyuz yani, kız başka şehirden buraya taşındı çalışırken "eee artık mesai programı yaparsın" dedi taşınma izni kullandığı için, biz şu an daha rahatız ama bizim de sıkışacağımız zaman olacak şu 1-1,5 aylık süreçte. Ama genelen yöneticim bana saygı duyuyor bunu görüyorum ve hissediyorum, daha farklı çalışıyoruz, ameleliğimiz yok. Bu yüzden %100 ÇALIŞMIYOR AYÇA YEAA BAKSANA ÖNEMLİ DEĞİL DİYOR şeklinde arkamdan konuşuyorlar.

Çalışıyorum yani ama neden gereksiz şeyler için ekstra uğraşayım, babamın şirketi mi?? Kendilerini şahane başarılı falan buluyorlar sanırım -_-

ortada baskı göremedim. sonuçta üstünüz değiller, laf arasında söylenmiş bişey. siz biraz garipsiniz.

@monogram hep aksini düşündüğüm şeyi söylüyorum zaten bu yüzden de onların gözünde "her şeye muhalefet" insanım.

@eeb acemi'nin de dediği gibi çalışma saatim dolmadığı için mesai ücreti almıyorum

@acemi evet saati doldurmadığım için ödenmiyor. dediğim gibi ama kendi işim olsa ücretsiz kalmak da koymaz mesela ama manasız yere kalmak çok saçma.

açık bir şekilde niyetini söylemen lazım. sana karışıp mesaiye kalırsın dediği zaman ne kendi iş programımı kendim yaparım diyip mesajını verebilirsin.

özel sektör malesef böyle, mesai denilen olgu ya gün içerisinde yatıp işlerini yetiştiremeyenlerin veya kendisini patronuna feda edenlerin eğlencesi.

ne kadar saçmaymış. gün içinde goy goy yapıp akşam da mesaiye kalıyolar heralde. çok ekstrem bi durum olmadıkça mesai bitti mi beni kimse tutamaz.

3.bp.blogspot.com

şunları onlara da söylersen kuş gibi olacaksın:

"WTF demek istiyorum??? Yani bu kızla ben aynı pozisyondayım neden bana hesap soruyor? Üstelik bu ilk de değil çok rahat 10 kere "eee ayça mesaiye kalcan mı bugün xd" falan yaptılar. Bi şey demeye de diyemiyorum ne diyeyim kavga mı edeyim elalemle yani ama sinirim zıplıyor.

Bana ne arkadaşım senin yöneticin sürekli mesaiye kal diyorsa, sen mesaiye kalmayı bir bok sanıyorsan? Benim işim olsa, yöneticim kal da şunu bitir dese hiç düşünmem takılmam. Da saçma sapan bir şey için neden kalayım?

Ya da hadi şimdi bu değişiklik meselesi çıktı ama öncesinde işim hiç yoktu NEDEN KALAYIM NEDEN? sanki ben bırakıyorum milleti mesaiye. "

ayrıcaa;
böyle bir şeyden insanlar neden böyle gibi somut hiçbir karşılığı olmayan yerlere varmamış olursun.

bunu buraya yazacağına ilgili arkadaşlara söylsen daha mantıklı olur. bu sanki şey gibi, kızların hesabını ödeyip sonra da burada "kızlar bize hesap ödetiyüürr" diye haykırmak.

yapacağın şey belli: yöneticimle konuştum, bu işleri yapacağım nokta.

örneğin tatilde telefonumu sessize alıp odamda bıraktım. noldu, akşamları bir iki konuştuktan sonra aramaktan vaz geçtiler. tatilimi rahat yaptım. yine aynı şekilde, ihale vs. yok ise kesinlikle mesaiye kalmıyorum. laf çarpmaya kalkanlara da gülüp geçiyorum. yavaş yavaş sen de yaparsın.

mesai ücretini vereceksen kalayım de?
bonus: mesaiye kal falan derken sana birini yamamaya çalışacaklar.

muattap olma yüz verme. cevap verme. geçiştir.

Fransa'da 2 ay sürecek bir grev başladı dün. Demiryolu işçileri yeni başlayacak işçilerin hakları kendilerininki kadar iyi olmayacak diye grev yapıyorlar. Bütün ülke durumdan etkileniyor çünkü haftada iki gün, günde birkaç sefere düşürdüler bütün seferleri. Sizden ise iş arkadaşınız ücretsiz fazla mesai yapmanızı istiyor. Acayip moralim bozuldu yav.

Bir dahaki sefere "Benim zaman yönetimim iyidir, ben ayni isi daha kisa sürede becerebiliyorum." dersin.

Cemcük agizliklar ya, kendi hayatlari yok, istiyorlar ki baskalari da onlar gibi amele olsun. Hani acil bir durum olur, yetismesi gereken birsey cikar, önceden kestirememissindir, calisirsin o zaman ama senin anlattigin gibiyse aksam yemegi icin kaliyorlar muhtemelen. Böyle hayat mi olur.

hadsizlik olarak algılama elorelia +1, sende bi gariplik var kesin, anlattıklarında bu kadar %100 haklı olman doğanın kanunlarına aykırı gibi duruyor. sadece bu soru için de geçerli değil bu, iş hayatı biraz ağır geldi sanırım. yaşadıkların %100 gerçektir, uyduruyorsun demiyorum tabii ki; ama daha fazlasını yaşayacağını bilerek bence biraz daha sakin kalmaya çalış. iş hayatı böyle, dahası herhangi bir sebepten kendin seçemediğin insanlarla bir arada bulunma zorunluluğu olan her yerde böyle. farkında olmadan drama queen'liğe gider bu işin sonu, mazallah.

insanların neden böyle olduğunun bir önemi yok, ya bu deveyi güdeceksin ya da güdeceksin. ne kadar erken alışırsan senin için o kadar iyi. pasif agresif tavır takınmaktansa dozunda cevaplar verip bu tip ufak krizleri yönetmen gerekir, buna odaklan. sorunun içinde çok fazla debelenip gereksiz kısımlara takılıyor gibi duruyorsun çünkü.

3.bp.blogspot.com

Bana biri böyle dediğinde "işine bak lan" diye cevap vermiştim. Tabi şimdi şirket ortamı daha kibar olmak iyi olabilir.

"ne o kızz, mesai ücretimi mi vericen yoksa ajdjdjf" derdim ben. dalga geçmek her zaman işe yarıyor. :d

İşte sor, ilgilen diyor :(

İlgi istiyor.
Millet ac ac.
Sen bakma engelle diyenlere sevgilisizlik tayfasından müridler onlar. Nimetle şaka olmaz zira

neden diye sormuşsun bilmiyorum demiş. engelle.

İliğin kemiğin kanalizasyona karışmadan kaç. Sabrın yanmış balataya dönsün istemiyorsan kaç. Uykuların kaçmasın istiyorsan kaç.

Kaç demiş miydim?

valla ben de senin yaptığının aynısını yapardım; ama açıkçası kız haklı. biraz sorar eder insan.

benim bu tarz şeylere zerre sabrım kalmadığı için yapmıyorum artık. 25 yaşına dek yapardım.

Senden ilgi beklemis. Iliskiler ilgi ister. Ben burdaki yazanlara göre engelle fln demem. Çünkü insanın kafasına gire insan zir bulunuyor. Inan buna. Üstelik suan piyasadaki kızların çoğunun götü kalkik. Daha iyisi için yırtınıyorlar. Iyi bir kızsa birkac hafta ilgiden sonra pamuk gibi olacaktir.

Moralim bozuk olana gecmis olsun denir mi ki bilemedim. Ama gercekten merak ettiğimizde aźıcık ısrar ediyoruz. Bu bir gerçek. Bwn simid düşunüyor hoşlandıģım adam canım sıkkın dese, sorsam, söylemese, geçmiş olsu deyip gitmem. Söylesene salak mısın derim. En azından. Nw bileyim.

Engelle +1

koşarak kaç. bu muhabbetin devamında hoşlandığı çocuktan bahsetme ihtimali var :)

Hiçbir kıza peki denmez :)

geçmiş olsun demek yerine, anlatmak istersen buradayım yazabilirsin diyerek hem çok sıkmış hem de hiç ilgilenmemiş olmazdın.

kızın tepkisi biraz çocukça olmuş olabilir ama insanın canı sıkkın olduğunda yakınlık duyduğu kişilerden biraz daha ilgi alaka bekliyor sanırım.

ah be bi şöyle olamadım...

Sen buna çılgın aşık olursun, düş peşine düş.

"hoooaaayyyydaaaa" yazın

abartmayin canim. belki geyik yapti oyle derken. ya da sakali trip atti.

neseli bir sarki yollayiverin ne olacak? ya da merkur retrosu vs. icerikli bir link. ya da komik kedi yollayin yani ne var? sanki ferhat ol daglari del demis.

Bence sana pası atmış ama sen gol atmada pek yeteneksizsin gibi

kezban bulundu. hiç egosunu besleme. kezban dedim ama bu tip erkek de çok var. uğraşmak insanı sinir hastası eder, sen uğraştıkça daha çok uğraştırır. dünyada bi tek o var çünkü. engelle bence.

sal gitsin, sana vurgun olsa zaten bilmiyorum yerine bir sürü şey yazardı :/

Sen: Neden?
Kız: Bilmiyorum .s.s.s

Bunun üzerine ne diyebilirsin, nasıl ilgilenebilirsin ki bilemedim. Ben olsam “Hmm enteresan” der muhabbeti orada noktalardım. Sahi özellikle mi seçiyorsunuz bu kızları? Bir de bunu kafaya takıp burada duyuru açmışsın pes! Salla gitsin +1000

vallahi ilgi bekliyosa bile bu diyalogtan yola çıkarak söyleyeyim, ilgi bekleyip beklemediğini bilmiyor olabilir^^

halbuki diyalog şöyle olacaktı biraz ilgilensen

ben: nassın?
kız: moralim bozuk
ben: neden?
kız: bilmiyorum
ben: ille vardır bir sebebi... düşün bakalım.
kız: bilemiyorum ki ya kendimi çok yalnız hissediyorum şuan
ben: ben burdayım ya bak :)
kız: evet :) sanırım sevişecek birine ihtiyacım var, evde kimseler yok gelsene bize
ben: tamam bebeğim geliyorum bekle.

kız orta yapmış sen son vuruşu yapacaktın biraz resmi davranmışsın. 2-3 satırlık konuşmadan çıkarım yapıp engelle diyenleri dinleme :)

11-16 yas araliginda degilseniz engeli bas.

Ona gore yaklas diyor yani.

kızın genel huyu nasıl?
normalde herşeyini anlatan biri midir? -saçının tonunu tutturamayan kuaförün adını filan biliyor musun?
bunun dışındaki konularda şımarık mıdır?

o dönemi ağır yaşıyor, ağrı çekiyor ve kız ilgi şefkat filan bekliyor belki, artık kızlar böyle şeylerden de utanıp çekinmiyor pek, normal geliyordur erkek arkadaşıyla paylaşmak, kadınların bu konularda rahat olduğu bir ortamda yetişmiş olabilir...ona sıcak çikolatalar yap, sinirini alttan al filan istiyordur? ya da belki biraz attention whore'luk yapıyor, ayrımı biz yapamayız.

Doğal bir durum söyler tabi. Başım ağrıyor demekten bir farkı yok yanda spora gittim baldırlarım sızlıyor vs.
Bana ne de diyebilirsin. Dinlemek istemiyorsan dinlemek zorunda değilsin.
Sinir harbi vs yapıyorsa regli döneminde ondan söylüyordur ya da sevişme talebiyle gelme bana diyor da olabilir.
Ama normal ya. Yani bana tampon al, tatlı krizim tuttu vs de diyebilir.
İlişki içerisindeki yakınlıkla alakalı bence.

romantik bir anda kızın kulağına doğru eğil ve şunları söyle fısıldayarak:

"bana bir daha adet günlerinden bahsetmeni istemiyorum, bana ne amına koyiim, tam bir hayvansın bahsedilir mi böyle şeylerden devamlı..."

daha sonra kızın suratına bak, gülümse, hiçbirşey olmamış gibi sohbet muhabbete devam et.

@sipsi senin dediğin gibi oldu. Ped al bize getir dedi. Yok artık imkansız dedim. tartıştık, ayrıldık. Teşekkürler

Naz yapıyor. Onunla ilgilen istiyor.
Bir kadın olarak kız arkadaşına uyuz oldum. Mızmız insanlardan hiç hoşlanmam çünkü. Aynı mızmızlığı bir erkek yapsa, cinsiyetinden bağımsız olarak ona da uyuz olurum. Ben de regl oluyorum, ben de karın ağrısı çekiyorum. Benzer şekilde başım da çok ağrır benim regl olsam da olmasam da, efendime söyleyeyim çok yürürüm bacaklarım ağrır, yine reglden bağımsız olarak; ancak ben ağrım sızım konusunda kimseye yayın yapma ihtiyacı hissetmem. Ha, madalya takın diye söylemiyorum bunu. Yalnızca bana tuhaf geliyor bu tip söylemler. Ben mızmızlanmadığım için mızmızlanan, naz yapan insanlar bana antipatik görünüyor.

Peki sen ne yapacaksın bu konuda? Seviyorsan devam edeceksin bu muhabbeti çekmeye.

Edit: Sevmiyormuşsun demek ki, ayrılmışsın. Bu olay bahane olmuş.

Uzerine bir yuk yuklenmiyor bro. Kiz sana bunu soylediginde yapmak zorunda oldugun bir 'gorev' yok. O konuda rahatlayabilirsin. Dinle biraz, yaninda ol. Standard hayat paylasimi. Bazen cok cok kotu gectigi olabilir o zaman agri kesici icmediyse agri kesici, ictiyse de acil.

tamamen kezbanlık. türk kızlarının genelinde bu var. sürekli bi dikkat çekme, bak ben böyleyim, böyle oluyorum deme huyu.

sadece koz arkadaş değil, normal iş, arkadaş ortamında da çok var bunlardan. sürekli ‘bizim hallerimiz var’ goygoyu.

takma, himm ok falan de geç aga.

naz +1
benim iş arkadaşım sürekli diyor bunu bana beni düşünsene bir de.

aslında güzel bir şey, bırak söylesin. söylemeyip, senden anlamanı ve ona göre davranmanı beklemesinden daha iyi :) çok sıkıntılı öbür türlü.

ilgi çekmek istiyor. prenseslik halleri. hiç oram ağrıyo buram ağrıyo insanı olmadım ama sevgilin gibi prenseslik yapanlar el üstünde tutuluyor, ilgi görüyor işte. o da bundan faydalanıyor.

Ben şöyle yapardım, o adet döneminden bahsediyor mesela, gerekirse lafını bölüp alakasız bi konu açardım. Gözünün içine bakarak. Senin söylediğine cevap verip tekrar o konuya dönerse, yine aynısını yap.

Boş boş susar cevap vermeyip sessiz kalırsan öküz olursun. Ama bu dediğimi yaparsan ilgilenen fakat o konudan bahsetmek istemeyen kişi olursun.

Ama şu var, karnı ağrır senden yardım ister, yataktan çıkacak gücü olmaz ve öylece yatarken seni ararsa yardımına ihtiyacı var demektir, biraz olsun değer veriyosan böyle anlarda mutlaka yanında ol.

Bir kadın olarak kız arkadaşına uyuz oldum +1.

regl oldugunu bildimesinde bir sorun yok, son derece normal. agrisi/sizisi olabilir, gergin olabilir, gelecek birkac gun normalin disina cikabilir ve bunlari bilmeni isteyebilir ama dakika dakika durum bildirmesi biraz gereksiz bence de. fakat isin ayriliga gelmesi de sacma olmus. regl donemi bitince bu muhabbetten rahatsiz oldugunu belirtsen bir cozum bulabilirdiniz meseleye.

Söyleyiş tarzını bilemem. sonuçta olan değişiklikleri hissediyor da söylüyor. Hemen yok nazlı bilmem ne diye etiketlemişler. Ağrı çekmeyi de sevmiyordur bir de pms denen mevzu var. Konuşacaksan bile bu konuyu adetinden sonra konuş. Bana sorarsan alış, böyle kabullen.

@bass solo take one +1, ne gereksiz uyuz olunmuş. Partner lan o, standarda uyacak diye bir şey mi var.

Yahu bu kadar normal bişeyi niye dert ediyorsunuz ki? Bunun yorgunumdan bacağım ağrıyordan ne farkı var? Kadınlık utanılacak bir şey değil ki siz niye rahatsızsınız bu regl konusundan?

Sizin başınız ağrıdığında ne yapıyorsanız nasıl söylüyorsanız öyle yapın. Reglden de bu kadar korkmayın.

yanında olduğunu hissettir çok mantıklı ahhaha. Sonra gidip iyi erkek vs başlıklarında ağlıyorsunuz.

Adet korkunç bişi. Ruh halin bile değişiyo ağrıları tahmin bile edemezsin seni öldürüp buzluğa koymadığına şükret

pms günüm geldiğinde özellikle belirtiyorum. hatta "istersen birkaç gün konuşmayalım, gereksiz şeylere sinirlenebilirim." diyorum. ne var canım burada? herkes farklı geçiriyor pms ve regl dönemlerini. her şeye de uyuz olmayın, uyuz olasınız tutmuş sizin.

normal veya değil, her ilişki farklı. öncekilerle kıyaslamanız normal değil asıl, bu kız arkadaşınız farklı bir insan çünkü. gün içinde "kendini nasıl hissediyorsun, iyi misin, bir şeye ihtiyacın var mı, çok tatlısın bbşm" gibi ilgilendiğinizi gösteren şeyler söyleyebilirsiniz.

Troll müsün acaba?

Soru yeteri kadar ilginç zaten de ped istedi diye ayrıldıysan cidden sorunlu birisin.

İsabet olmuş ayrıldığınız ama kimi ayrılıklar kurtuluş oluyor neticede.

Sevgilim acısını sıkıntısı benimle paylaşmayacak da kiminle paylaşacak? Gidip elin mericine mi dert yansın? Elbette normal. Azıcık pışpışla işte. Kadın oğlum bu, ilgi göster biraz. Asker arkadaşın değil.

kadın oğlum.
her biri farklı.

tamam de, söyle birşeyler.

ay evet her ay 10 gün boyunca rel olucam, olmak üzereyim, oluyorum diye vızıldanıp durmak çok feministçe, kadın olduğumuz için hakkımız var. ne alakası var ya? grip olduğumda da, dişim ağrıdğında da ayyy gribim ay şuram şöyle buram böyle ya öhüü diye vızıldanmıyorum.

kadınsan ve regl oluyorsan bunu insanların gözüne sokmalısıncılara da ayrı uyuzum. kimsenin utandığı çekindiği yok. karnım ağrıyo, karnım şişti, göğüslerim acıyo gibi mızmızlanmaktan bahsediliyor burada.

@pinkpeony ortada ped istediği için terk edilen bir kadın var? şu hayatta sevgilimizden kocamızdan ped isteyemeyeceksek bilmiyorum nerelere gidelim?

ben gözüne soksun demiyorum + ben de çok mızmızlanmam regl konusunda. 2-3 ayda bir falan ağır olur benim anca o zaman "ay olamadım da ama vakti geldi aslında" vs. derim. ya da ağrım varsa onu derim. ayrıca reglden yakınmak feministlik değil, sadece bundan bahsetmemesi gerektiğini düşünmek aptallık. he sen genel olarak vücudun çektiği sıkıntıdan bahsetmeyi saçma buluyorsan o ayrı ama durumla ilgisi yok bence çünkü bu beye başka şeyler rahatsız edici gelmiş.

kanıyorum, rahatsızsam da sevgilime söylüyorum. kalkıp da iş yerinde yanımdaki amcayı dürtüp "ay amcaaa rahmim bana bir rahatsızlık veriyor anlatamam" demiyorum. ulan sevgilim be, hayat arkadaşım aq. o da bana yakınsın dinlerim, elimden gelen bir şey varsa yaparım, akıl veririm hiç olmadı "tüh tüüüh :(" derim. bu ya bu kadar.

Evet bir şey daha öğrendik ki adet ağrımız varsa ya da orkide ihtiyacımız varsa erkek arkadaşımıza söyleyelim ki kim gönül eğlendirmek istiyor kim zor zamanımızda yanımızda duracak görülsün. Neyse yol yakınken ayrılmışsınız zaten...

ulan şu an en çok duymak istediğim şey regl oldum demesi.

Madem adama bu kadar bilendin söyle direkt seninle görüşmek istemiyorum diye. Nesi zor bunun anlamadım.

siz naif birisiniz. ama saçma sapan insanlar için kendi hayatınızı zehir etmeyin.

doğrudan "ben senden hiç hoşlanmadım" diyemeyeceğinizi farzederek şunu yapabilirsiniz belki.

siz kendiniz iletişim kurmayın. ne olursa olsun o iletişim kurduğunda hemen yanıtlamayın. odanıza gelirse falan soğuk davranın ve bir şeyler teklif ederse yok canım istemiyor deyin, o sizin odanızda vakit geçirmek isterse uyuyacam falan deyin, ya da hastayım deyin. ama naif bir insansınız siz taviz vermeyin.


aslında en güzeli hocam bizim kafalar uyuşmadı pek kusura bakma seninle takılasım yok demek ama diyemeyeceğinizi tahmin ediyorum.

mesafe koyun, anlamazsa da net bir şekilde gerekçelerinizi sunarsınız.

bu "tip:)"ler inanın sadece üniversite hayatında değil, sonrasında da hep karşınıza çıkacak. hayır demeyi şimdi başarabilirseniz işiniz kolay, yoksa yıpranan siz olursunuz.

@levpontryagin; evet, maalesef, sorunum tam da o. Açık ve net söyleyememek. o yüzden dediğinizi uygulayıp iletişim kurmayacağım.
az önce yazdı bile, yarın playstation oynamaya gidelim falan demiş, ödevi yetiştirmeliyim, gelemem yarın dedim. böyle mesajı vermeye çalışacağım artık, umarım anlarsa.

bir yerden sonra okumayı bıraktım, benzer örnekler devam ediyordu ve şikayet bitmemişti. nasıl olsa hayatınızdan çıktığı vakit önemsemeyeceğiniz, türkiye'ye döndüğünüzde görüşmeyeceğiniz birine neden hayır diyemeyesiniz? erasmus zamanınız kısıtlı, böyle aptal saptal tiplerle uğraşmayın, en baştan hayır diyin. diyemiyorum yazmışsınız, diyememeniz, asla demeyecek olmanıza engel değil. bir ilki başarmış olursunuz hem. dönüm noktası, ne güzel.

tamamını okuyamadım ama anladığım kadarıyla sizi fena darlamış bu şahıs. direk söyle bilader sarmıyor beni de çık işin içinden.

yoksa bırakmaz bu seni haberin olsun.

Bence çok soğuk davranın ve Erasmusta Türklerle takılmak istemiyorum, yabancı dilimi geliştirmek istiyorum diyin. Bu kadar sinirlenmeyin ya. Zaten kaç aylığına ordasınız ki. O kısa süresinizi böylesine gereksiz birine harcamayın.

virgin vs chad meme'i gibi olmuş. Direk sil engelle.

Valla hiç mızırdanma şimdi suç tamamen sende. Baktın gördün yavşak o saniye topuklayacaktın. Niye bu kibarlık? Kimden çekiniyorsun ki? Bozulursa bozulsun karşındaki, alınırsa alınsın, hakkında da ne düşünürse düşünsün. Çok da fifi. İpleme bu kadar insanları, nazikçe laftan anlamıyorsa kaba ol. Engeli bas geç, odana gelirse de müsait değilim kız arkadaşım gelecek de yolla.

Ayrıca, Tanrı Daima Tebdil-i Kıyafet Gezer kitabını bul bir yerden oku.

aşık olmak zayıflık değil. mutlu olmanız gerekirken kendinize acı çektirmeyin. e karşılıksız da değilmiş ne güzel. önceki travmalarınızın şimdiki ilişkinizle bir alakası yok. her insan farklı, her ilişkinin dinamikleri farklı. sürekli kıyaslayıp üzülürseniz elinizden kaçırmış olursunuz. benzer hikayeyi ben yaşadım. 1 seneye yakın önceki ilişkisinden kalma travmaları atlatamamış (ki ağır şeylermiş, katılıyorum) bir erkeğe gönlümü kaptırdım. bir türlü korkularından, travmalarından kaçamadı, benim farklı bir insan olduğumu algılayamadı. sürekli özürler diledi, gitti geldi, en sonunda ben bıraktım. durumunuz devam ederse, siz kadar karşı taraf da üzülüyor emin olun. 2 aydır kafam rahat ama kalbim kırık. kimseye yapmayın böyle şeyler.

Korkacak bir şey yok yahu. Denemek lazım. Hayat zaten başlı başına büyük bir deneme...

herhangi bir şey olmanız lazım değil, olamazsınız da zaten. siz yalnızca sizsiniz, elinizden başka ne gelebilir ki? bu kadar endişelenmekten ve kendinizi yormaktan usanıp karakterinizde, "kendiniz" için uzun vadeli değişikliklere girişebilirsiniz. ama aşık olduğunuz biri için bunu yapmak, karşınızdakini uyuşturucuya alıştırmak gibi olacaktır. ona göre şekil aldıkça, ona bunu istememesi için hiçbir sebep bırakmayacak ve git gide ödün verecek; bir anlamda karşınızdakini şımartacaksınız.

bu dediklerim strateji değil. sadece, derin bir nefes alıp ne yapmanız gerektiğini daha fazla düşünmemeniz için birer öneri. kendiniz olduğunuz için sizden hoşlandı, bunu en iyi hissedeceğiniz şekilde sürdürmeye çalışın. unutmayın ki siz kusursuz değilsiniz, çok değer verdiğiniz insanla bir müddet sonra uyuşmadığınızı fark edip bizzat soğuma gibi bir tecrübe de yaşayabilirsiniz. bu hayatta her şey mümkün.

kendinizden geçmeden güzel hislerinizin tadını çıkarmanız dileğiyle, mutluluklar.

Iliskiye daha doğrusu aşk kavramına fazla anlam yüklüyorsun. Dogal bir sonuc olarak o kişi de fazla değerleniyor gözünde, hayallerini ve olmasını istediklerini insanlara ve duygularına yükleme. Hayat bunlardan daha fazlası.

sallamayarak.

samimi adamlar bunlar, ben seviyorum.

Geçinmiyorum.

Geçinemezsiniz.

laf sokuyorum

yavaş yavaş ayar vercen, mesela sesini yükseltince "dostum sakin ol sesini yüseltmene gerek yok , birşeye mi kızdın?" vs

Ayar vermek gerekli bence de hafiften.

"yav he he" diyorum çoğu zaman ve muhabbeti kesiyorum.

eğer çok kıl olursam trolleyip daha da körüklüyorum agresifliğini, iyice gaza getiriyorum.

ama geçinmek gibi bir çabam olmuyor.

dalga geçiyorum. onlar ciddiyken benim dalga geçmem sinirlerini bozuyor. eğleniyorum dilediğimce. sonra konuşmayı kesiyorum.

9gag.com

Saatli bomba gibi kendisi.

aynen dediğin gibi.

abla hiç fena değil. hatta güzel bile..

yüzü altın orana uyuyor. altın oran testine soktum; 10 üzerinden 8,41 not verdi sistem.
i.hizliresim.com

yaşını da hesaba katacaksak bayağı güzel bence.

gerçi yaşından bağımsız da fena değil yine.

guzel. ama ince. ama nasıl 50 yaşında yuh

Kill Bill ile tanımıştım kendisini. O-Ren Ishii rolünde biraz gergin bir ablaydı ama sonradan daha da güzelleşti ve taş oldu. Bence gayet bir güzel kadın.

Benim de bayıldığım hatunlar arasındadır.

Öyle bayılınacak bir hatun değil ama güzel. Kendine has bir havası, farklı bir yüzü var.

beğenmedim.
duyuruyu görünce şu başlık aklıma geldi:

(bkz: lucy liu ile yattım)

@i m cool with that;

neden?

Ben de çok seviyorum, çok güzel. Hatta, şimdiki hali o Charlie’nin melekleri, Ally McBeal hallerinden daha güzel ama gözlerinden biri “Kalk gidelim” derken, diğeri “B.k yeme, otur” der gibi bir hali var. O yüzden, ona puanım 9.

Basima bir sey gelmeyecekse ben begenmiyorum bu ablayi.
Cekik gozlu irktan kadinlar bana soyle soyleyeyim, ortalama bir yetiskin erkek kadar cekici geliyor. Binali Yildirim'dan hoslanma ihtimalime yakin yani cekik gozlulerden hoslanma ihtimalim.
He bu kadin bir cekik gozluye gore iyi yine, onu da kabul etmek lazim.

bu zamana kadar duyuru'da paylaşılan kadınların hepsinden daha güzel. charlie'nin melekleri'ni izlerken bayılmıştım.

gayet güzel ama çekiciliği çoook daha fazla.

Merhaba, "man whore" bunlardan biri olabilir.

www.urbandictionary.com

fuckboy

:))

edit: tam karşılıyor mu emin değilim. fuckboylarla kadınlar ve erkekler(?) çok dalga geçerler, yine de fuckboy'ların dediği olur.......

barney stinson

"chad"

virgin vs chad diye meme'i de var.

yalnızlık psikolojik bir şey kesinlikle ve olağan.

günaydın / nasılsın / iyi geceler

bu 3'ünden hiçbirini kullanmadan kapattığım günlerim oldu (diyecek kimse olmadığından), o dönemimi yalnız addediyorum. artık böyle değilim. memnun olunacak bir şey değildi, benim gibi bir sosyopath için bile. yalnızlığın "cool" sanıldığı tek dönem; ayrılık sonrası acı yaşanan veya yeni biri bulunamayan zamanlar. yaş ilerleyince kıçıyla gülüyor bu sanrılara insan oğlu. yalnızlık iyi filan değildir.

Kolumda bandaj var sabah revirde kremi sürüp sarıyorlar, akşam ben kremi sürüyorum ama tek elimle saramıyorum. Yalnızlığın kafa attığı anlarımdan biri böyle mesela.

yalnız değilim, kendim var...
previews.123rf.com

ben değilim. kendimle öyle güzel anlaşıyorumki geçen iddiaya girdik saçlarını kazıtıcam ibnenin :)

Belki gercekten yalniz degilimdir ama bu siralar yalniz hissediyorum ya. Fazla gururlu oldugum ve insanlarin gozunde hep iyi bir imaj cizmek istedigimden belki de. Su an hissettigim turden yalnizlik, sevdigim turden bir yalnizlik hali degil, tehlikeli bir yalnizlik hali. Genel olarak da yalnizligi sevmiyorum, asla da barisamayacagim sanirim. Hayat paylastikca guzel bence.

Yalnızım. Şikayetçi değilim.
goo.gl

Benim için problem olabilecek 2 çeşidi var. 1.si anlaşılmamak, hayat görüşü paylaşamamak, bir şeylere karşı kimseyle aynı kavrayışa sahip olamamak. 2.si de kimsenin zihninin bir diğerininkine dokunamayacak olması.

Edit: Bu arada anlaşılmamaktan kastım biraz o ergen tınısı olan hal olsa da aslında algıladığın gerçekliğin dünyanın tamamen farklı olması. Yani işte ben böyle biriyim o şöyle biri değil de tamamen farklı şeyler deneyimlemek. Genelde çoğu konuda benzer hisler, deneyimler, tecrübeler yaşadığımızı hissederiz ama hiç öyle değil aslında.

Yalnizlik tanimim anlasilmamak ya da farkli olmaktan ziyade, "Olsem, kimsenin haberi olmaz. En az birkac gun beni bulmazlar" ya da "Su anda acil bir durum olsa ve hastaneye gitmem gerekse, arayacak kimsem yok" seklinde. Pesinden "Cagirayim da, bulusalim, goruselim " diyecek birinin olmamasi geliyor. "Ben derdimi anlatayim" ya da "Beni anlamiyorlar", vb bunlardan sonra ama o da yalnizlik tabii.

Gecen sene cografya degistirdikten sonra sifirdan baslamak zorunda kaldim. Istanbul'da arkadasim da vardi, anlasiliyordum, mutluydum ama 30'undan sonra sifirdan baslamak zor oldu biraz. Bir sene kadar cok yalniz hissettim kendimi. Sevgilim var ya da Istanbul'dan, vb arkadaslarim sik sik arayip soruyorlar, ben de onlari arar sorarim ama buradan yakin oldugum kimse olmadi. Arkadaslarim var ve gorusuyoruz ama herkes cok yogun. Cok sik toplanamiyoruz ya da gorusemiyoruz. Her seyimi anlatacagim, "kanka mode on" biri olmadi, geyik pesindeyiz surekli. Hala her seyimi eski arkadaslarima anlatiyorum.

Ozetle hayatta yalniz degilim ama henuz sosyal cevreyi duzene koyamadim. Aliskin oldugum bir durum olmadigindan, bu da ara ara bana yalnizlik hissi veriyor. Arkadaslarim olmasini, arkadaslarla vakit gecirmeyi, konusmayi cok severim. Biraz kizgin kumlardan serin sulara oldu sosyal hayatim, o da carpti ilk anda. Yeni yeni oturtuyorum.

Yalnızlık insanın kendine yakışanı giymesidir jsjsjk

Yalnızlık enteresan bir şey, tanım yapmaya kalktığımda @aychovski'nin tanımına benzer şeyler aklıma geliyor ancak o durumda olmamama rağmen yalnız hissediyorum.

Geçen duyuru açmıştım, tüm dostlarım bir anda başka yerlere dağıldı. Kendimle çokça vakit geçirmeyi sevsem de yanında inanılmaz rahat hissettiğim insanların yok olması ile birlikte içime yalnızlık hissi çöktü. Sanki artık hayattan daha az zevk alacakmışım gibi geliyor.

Daha yeni bi makale okudum, yalnizlik uzun vadede saglik sorunlarina daha cok yol aciyormus.

En son arada bir “Nbr kenks!? xd” diye mesaj atacak motivational bir telefon uygulaması arıyordum, var sen düşün halimi ahshf.
Benim problemim daha ziyade arkadaşsızlık. Hoş, sevgilim de yok ama arkadaşımın olmaması daha çok koyuyor. Neyse ki ailemle aram iyi. O konuda bari yüzüm gülüyor.

insanlar ayrılık sonrası oluşan depresif döneme, işsiz kalınan , ailenin kaybedildiği ve bilimum sıkıntılı süreçlerde düştükleri dönemleri yalnızlık olarak kategorize ediyyor, bazıları ise doğduğu günden beri zaten herkesten farklıdır, normal insanların yılın kısa bir sürecinde yaşadıkları o buhran dolu süreci zaten hergün yaşar onlar için hiçbirşey ifade etmez yalnızlık, zaten onlar yalnızlık kelimesinin vücut bulmuş halidir, ben kendimi böyle tanımlarım, yağmurda sırılsıklam olmuş leş gibi kokan acıyarak bakılan dokunmaya tahammül edemeyeceğiniz sokak köpeği benim

Yalnızım ve mutsuzum özellikle akşamları işten eve gidince. Mutsuz olmamın sebebi sadece yalnız olmam.

Yalnızım. Hayatında sevdiği insan olan insanları çok şanslı buluyorum sanki imkansızı başarmışlar gibi. Evlenmek için evlenenlerden bahsetmiyorum.

çevremdeki insan fazlalığı açısından hiç yalnız sayılmam ama kimseyle konuşmayı tercih etmediğim için yalnızım diyebiliyorum. bazı dönemler bu yalnızlıktan sıkılıp dışarıdan çıkmadığım olur, onun dışında konuşmam pek. delirmeyeyim diye merhaba merhaba.

no; etraf insan kaynıyor, normal bir insanın yalnız olması pek mümkün değil.

Sanırım değilim ya. acayip bir mahalle kültürüyle yetiştim. herkes birbirini seviyor sayıyor. 3-4 tane adam var, özellikle 2 tanesine Bursa'ya gidek mi iskender yeriz, Salda gölü mü ne varmış gidek mi çadır kurarız, gebze'ye gidelim mi elmalığı budayalım yaz geliyor dediğimde hepsi ertesi gün kapının önünde oluyor.

burası aracılığıyla hepsine selam olsun. Mehmet 1, ilaykan 2, The Witcher 3

Yalnızım ama alıştım gibi; yani o kritik eşiği geçtim. Bundan sonra alıştığım düzenimi bozar mıyım bilmem.

tek başıma yaşıyorum, iş bitip de eve gittikten sonra neredeyse hiçbir zaman hiçkimseyle görüşemiyorum. Ama bir introvert olduğumdan, bu zamanı şarj zamanı olarak değerlendiriyorum. Akşamları, haftasonunu vs tek başıma geçirmek yalnızlık gibi gelmiyor. Yalnız başıma yemek yemek, sinemaya gitmek gibi şeyleri aşağılayıcı, küçümsenecek bir şey olarak görmüyorum. Zira derdimi anlatacağım, yardım isteyeceğim, "ya kalk gelsene" diyebileceğim insanlar var hayatımda, ailem, yakın arkadaşlarım falan.

Ama sevgilim yok içerikli bir yalnızlığı yeni yeni yaşamaya başlıyorum sanırım. Haftasonu 8-9 günlük bir tatilden döndüm ve döndüğüm gibi derin bir mutsuzluğa girdim. Jetlag mi yaşıyorum yoksa depresyonda mıyım onu anlamaya çalışıyorum şu anda. Zihinsel olarak uzun süre önce hayatımın bundan sonrasını "single" olarak geçireceğim gerçeğini kabul ettim zira yeni insanlarla tanıştığım, tanıştıklarımı da çekici/ilginç vs bulduğum bir hayatım yok. Ve bu fikre gayet normal da bakıyordum. Ama işte son dört beş gündür, aychovsky'nin dediği "ölsem kaç gün sonra bulurlar" hissini romantik düzlemde yaşıyorum. Ama bu durumu değiştirecek hiçbir şey de yapmayacağımdan, yani gidip de bir çöpçatanlık uygulamasına falan sarmayacağımdan, şikayet etmek manasız herhalde. Jetlag ile birlikte duygusal çalkalanmalar da gider diye umuyorum zira biraz makaleler okudum, belirtiler aynı oluyormuş. Gereksiz iç dökmemi dinlediniz.

Yalnız: Biriyle duygusal birliktelik içinde olmayan.
Tek başına: Arkadaşları olmayan.

şeklinde ayırıyorum.

Tek başınalık konusunda sıkıntım yok, boş zamanlarımda sosyalleşebiliyorum. Çalışırken de sosyalleşebiliyorum. Yeni kimselerle tanışmak kolay. Sürekli görüştüğüm 15 yıllık yakın bir arkadaşım var, daha seyrek görüştüğüm 8-10 yıllık arkadaşlarım da var. Hatta geçen yıl bir 10-15 kişiyi de hayatımdan kendim çıkardım. Her yer insan...

Yalnızlık konusunda da elimden geleni yapıyorum. Kimiyle imkanlarımız el vermiyor, uzak şehirlerdeyiz. Kimiyle kafalar uymuyor. Hiçbir zaman sırf biriyle birlikte olmak için birlikte olmayı düşünmediğimden bu durum normal.

Memnun muyum? Bunun bir önemi yok diye düşünüyorum. Mevcut şartlar ve belirsizlikleri aşınca, bu arada biri de beni ikna ederse, daha stabil bir hayata geçebilirim diye umuyorum. O zamana kadar çevreyi genişletiyorum.

Kadınların hiç romantik olmaması zaman zaman canımı sıkıyor, ama ona da yapacak bir şey yok. Doğaları gereği erkekleri et parçası gibi görüyorlar. Son uzun ilişkim 3 yıl sürmüştü. Ayrılmamızın üzerinden bir yıldan biraz daha fazla geçti. Ayrılınca daha iyi hissetmeye başladım, çünkü beni de aşağı çekmeye başlamıştı. O psikolojiyle koşup yeni birini bulmak da istemedim.

Özet: Hayatı nasıl gelirse öyle yaşıyorum. Geleceğe dönük büyük kaygılarım yok. Üzerimdeki yükleri atıyorum. Böylece hayat her seferinde daha iyiye gidiyor.

herkes soyma soyma diyor sana sen de soysam ne olur mu diyorsun?

süper rahatlatır onun verdiği o tatmin bambaşkadır çok iyi hissedersin. olacaklardan biri bu.

kremi sürerken eline gelen birkaç parça gayet doğal.

saçma sapan bi renk ortaya çıkabilir, siyahları mavi ya da yeşile dönebilir, açık yarayla oynamak iltihaba sebep olabilir (neticede dövme, iyileşene kadar açık yara kabul ediliyor.)

renkte dağılma, dalgalanma. yani dövmenin istenilen orijinal halinin bozulması.

Başkalarıyla da konuşuyordur

roportaj yapmak diyorum ben buna.

- nasilsin
+ iyi

- nereden
+ istanbul

- okuyo musun
+ evet

- hangi bolum
+ hukuk

boyle gider bu.

İlgilenmediğine, önemsemediğine, gereksiz muhabbetinizi çekmek istememesine delalet. Kezban olduğu için değil mi?
O yazmasın siz yazın aman peşinden koşturmak istiyor değil mi?
Havanızdan, egonuzdan geçilmiyor.
Bir kadın bir kız sizi beğenirse, sohbetinizi severse, sizden hoşlanırsa siz yazın yazmayın fark etmez sizden beklemez.
Abazalıktan ölen millet hala tirk kizi, tirk kizi.

Valla kadin olsun erkek olsun bir insan bir insanla konusmak istiyorsa o konuşma akıp gidiyor. Genellemeer yapmak yerine kızın seni istemedigi ihtimaline yogunlas bence. O isteseydi emin ol senin yazmani bile beklemezdi. Ilgisini cekmiyorsun.

motley crue ve aquarium +1

sen yazmadıkça yazmıyorsa ilgisini çekmemişsin işte, kalkıp bunu "tipik türk kızı özelliği" diye nitelemek çok saçma.

Motley crue +1000

Sizinle konuşmayan kızlar kezban değil, yalnızca sizinle konuşmak istemiyor, diğerleriyle çatır çatır konuşuyor. 33 yaşında adamsın, hala mı kezban edebiyatı?

bir noktada sağduyunuzu kullanmanız gerek artık. Sorduğunuz şey bir detay değil.
Okkam'ın usturası mı deniyordu hani bir düşünme şekli vardır, bir şeyin birden fazla açıklaması varsa en basit, en bariz, en zahmetsiz olanı genelde doğrudur diye? (Katlettim açıklamayı ama ana fikri bu.)

Bir insan sizinle konuşmuyorsa, sebebi sizinle konuşmak istememesidir. Bir sürü açıklaması da olabilir, ama gerçekçi olursak, istemediği içindir. Tipik türk kızları sizinle konuşmak istemiyorlarsa, belki başka milletlere açılma zamanınız gelmiştir. Ya da kendinizi sohbeti daha ilgi çekici, daha karşı koyulmaz birisi olma yönünde geliştirebilirsiniz.

Yoo oyle bir sey yok turk kizinda. Hoslaniyorsa catir catir konusur. Kerpetenle aliyorsan zaten gozu yoktur, bosa kurek cekme.
Kisacasi konusmayan kiz yoktur, hoslanmayan kiz vardir. Muhabbetten, gereksiz sohbetten hoslanmiyor falan degil bak, senden hoslanmiyor.

yok valla öyle değil. konuşmak isteyince sayfalarca yazıyoruz. karşıdakinin yazmasını beklemeden de gayet yazıyoruz. acı ama karşıdaki seninle o kadar ilgili değil demek ki.

şu duyurundan yola çıkarsak sadece kızlar değil, kimse mesaj atmıyormuş sana. sorun kızlarda değil sende:
eksiduyu.ru

istenmediğini kabul edip topukla, ısrar etme. illa karşınıza kibarlık etmeyi sevmeyen "ısrar etme, konuşmak istemiyorum, anla" diyen birinin çıkması lazım herhalde. sinyalleri yorumlamayı öğrenin arkadaşım, kazık kadar olmuşsunuz hala türk kızı mürk kızı.

tuvalet kağıtlarını klozere atın çoğu suda çözülebiliyor. derdinizi kökten çözün.

onlar takmıyorsa sen de takma,dolsun kova.

Tuvalet kagidini klozete atmayın, zemin katta yaşayanlarin bedduasini alabilirsiniz eğer tikanirsa, biz zeminde yaşadigimiz icin biliyoruz..

Bence sizdeki kutu çok işlevsiz, içine bi sey koymak çok zor ve o kapak kismiyla uğraşmak uyuz. Bizim evde pedalli olan var ve bi sıkintı yaşamiyoruz, tavsiyem o kesinlikle

@nundu +1 hele hele bina eskiyse borular pert oluyor. bizim apartman bu yüzden battı birkaç kez.

dediğiniz şeyi çok iyi anlıyorum. eski ev arkadaşım yapardı bunu, sinir olurdum. iteceksin arkadaşım onu aşağıya...

pedallı çöp kutusu alın büyüğünden.

İş yerinde klozete tuvalet kağıdı atmayıp bu şekilde çöpe atıyoruz. Evde ise direkt tuvalete ve klozete. İki mekan da yaklaşık aynı süredir kullanılıyor ve bilin bakalım nerenin borular tıkandı? İşyerinin... Bence direkt tuvalete atın gitsin.

Süper konu :)

Verdiğiniz örnekteki ilk kova zaten bu ortamlar için çok uygun değil. İkincisi ise ufak, eğer daha geniş hacimli bir kova olursa bu durum biraz daha azalacaktır. Onun dışında evdekilerle durumu paylaşmak ve çöpü daha sık değiştirmek dışında bilinen bir çözüm yok :)

2018 yılında hala "Kağıtlarını suya at" yorumları için yazmak istedim aslında. Lütfen Google: Kağıt, atık, su

İşyerlerindeki tıkanmaya yol açabilecek tek değişkenin kağıt olduğu sonucu nasıl çıkarabilinmiş o da çok ilginç. Tesisat ya da atık su uzmanı değilim ancak boruların yapısı, yaşı, atılmış olabilecek başka nesneler de etkilidir herhalde.

Çok mu zor bir kağıdı 2 mm ötedeki bir kutuya koymak ve dönüştürmek?.. Neler konuşuyoruz, ben artık utanmaktan yazamıyorum.

Çöpünüzü de sokağa atmazsınız artık. Benzer mantık:) Belki camdan falan? :)

Bir de cam, metal ve plastik için geri dönüşüm kutuları icat oldu. Ve kullanıldığında çevre daha çok kirlenmiyor :) Aklınızda bulunsun.

İyi geceler herkese.

Kutuyu büyütmek mutlaka rahatlık sağlayacaktır. Onun dışında eğer içinde çok az kağıt varken kabarıp doluyorsa tuvalet fırçasıyla içeri doğru sıkıştırmak nispeten daha pratik ve temiz bir çözüm. Kağıtları tuvalete atmayın bence de.

Kapaksız bir kova kullanın, mecburen en son atan doluluğu görüp biraz daha bastıracak. Hatta metal bir kova kullanıp arada bir kibrit yakıp atın içine :)

Ayrıca tuvalet kağıdı çok da rahat atılır klozete, ince ve suda eriyen bir yapısı var çünkü. Ha yok siz örgü yumağı kadar elinize dolayıp top halinde atarsanız iblemem, gerçi onun bile tıkaması zor. Eğer bir gider tıkandıysa sebebi tuvalet kağıdı değildir, ya tasarım hatası ya da başka bir hata vardır sistemde.

4. kattaki dairemde de müstakil evimde de klozete atarım kağıdı.

O ilk çöp kovası kabus bir şey, aman diyeyim.
Pedallı kovalar biraz da büyücek olursa iş görür. 4 kişilik ailemizde haftada bir değiştiriyoruz, rahat ediyoruz. Bir de tuvalet kağıdını değiştiren kişi eski rulonun kartonuyla eli diğer çöplere değmeden az bir ittiriyor çöpü ki yoğunlaşma olsun, kovada yer kalsın.

@hana bi
geri donusum kismini anlamadim. kullanilmis tuvalet kagitlari geri donusume gidiyor mu? Google: Kağıt, atık, su da yazdim ama atik tesisleri cikiyor.

tuvaletin kagitla tikanmasi bana gercekci gelmiyor.

4. kisi kim bu arada? :)

Suya karışan ve çözünmeyen atıkların doğadaki etkileri gibi google'layabilirsiniz.
"Dönüşüm" genel anlamda. Evsel atıkların geri dönüşümü gibi bir uygulama varsa bir çevre mühendisi herkesi aydınlatabilir. Onun dışında herkes kendi tuvalet kağıtlarından sorumlu:)

29
Olacaktı vazgeçti başkasıyla evlendi ben de aşk konusunu rafa kaldırıp kariyerimi coşturdum. Yalnızlık arada can sıksa da kafana esince uçağa atlayıp istediğin yere gidebilmek, planlara, başka insanların düzenlerine bağlı olmamak fena değil. Bu saatten sonra evlenmeyi de düşünmüyorum. Herkes nedense bu evlenme konusunu çok fazla kafaya takmış. Keyfinize bakın. Özgürlüğün tadını çıkartın. İlla evlenmek istiyorsanız haftasonu AVM’lerin çocuk oyunu bölümüne gidip oradaki çiftleri izleyin. Hala isteğiniz varsa zaten sizin için ne desek boş.

valla ben de artık çocuk sahibi olmak istiyorum. ama sevdiğim/sevildiğim bir ilişki hayal gibi...

neden olmadı, çok basit aslında: ismail yk bunun şarkısını da yaptı. beni beğeneni ben beğenmedim, benim beğendiğim beni beğenmedi. kabaca ve özetle bu. ama detayı daha sıkıcı. girmek istemiyorum.

ne bileyim... olmadı işte, olmuyor.

edit: @catch the arrow, çocuklu çiftleri görmek, çocukları görmek deli ediyor beni. daha da istiyorum. çocukları çok seviyorum.

34.
Çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum, istemiyorum.
Evlilik de olmayacak kadar zor bir olasılık.
Bundan sonra böyle demek ki, diye düşünüyorum.

Edit: Buna tik atmama sebebiniz nedir acaba? "Aramızda 30 yaş üstü ve hala bekar olan var mı" diyorsunuz. Ben de "otuz yaş üstü ve bekarım" diyorum, sebebi de çocuk sahibi olmak istememem diyorum. Ama doğru cevap değil herhalde. Ne gereksiz işler yahu.

Geçen sene görüştüğüm bir kız vardı. Onun da beni sevdiğini sanmıştım. Sevmemiş, en yakın arkadaşlarımdan birine aşıkmış. Sonuçta hiç kimse kavuşamadı. Bu zamanlar evlenirim diyordum geçen sene. Şimdi kız başka birini buldu ve 1 ay sonra evlenecek. Gerçekten çok tuhaf.

İlişki konusunda hep berbattim, şimdi bana yapilanlardan sonra iyice soğudum.

Hâlbuki olsa güzel olurdu bir yuva kurmak.

Nasip diyelim.

3-4 senedir cinsel istek duymuyorum. (2 buçuk sene falan oldu mastürbasyon dahi yapmayalı.) ki cinsel istek duysaydım bile akli yapım ve sürdürdüğüm yaşantıdan ötürü bir ilişkim olamazdı da. +ayrıca ilişkileri iyiden iyiye düşük mal olarak algılamaya başladım. ama bu elbette sebepten ziyade bir sonuç da olabilir.

30 üstü sorularına cevap veremem daha 26yım da aşk hayatım nasıl sorusuna cevap olarak; 3.5 yıllık ilişkim bitti 2.5 sene kadar önce. Zaten bitecek gibiydi araya da mesafe girince bitti. 7 ay öncesine kadar başkası olmadı ve şimdi biriyle beraberim. Aşık mıyım bilmiyorum, başta çok uzun soluklu olmayabilir diye başladım hem belki başka yere de gitme ihtimalim var diye. Şu an baya da bağlandık gibi, ancak uzun vadeli olur mu evlenmek ister miyim emin değilim. Bir yandan yaş da ilerliyor, pek geç kalmak istemiyorum açıkçası, çocuk istiyorum ben de daha hazır olmasam da çok geç olmadan.

Böyle benim aşk hayatım, zaman gösterecek sanırım ne olacağını.

25 oldum halen hiç ilişkim olmadı. Hep istedim ama olmadı.

Vazgecile vazgecile vazgecmeyi ögrendim.

Yas 28

mökemmel

3 senedir doğru düzgün bi aşk hayatım yok sjdjfjfgfjg son 1.5 senedir hele, gerçekten kimse yok hayatımda. istemediğime kanaat getirdim. hoşlanamıyorum galiba.

ben de 28 e yaklaşıyorum, benim de aşk hayatım berbat. Hayat gerçekten tuhaf, artık akışına bırakmayı öğrendim.

Bu soru böyle mi sorulur daly.... :) (bkz: ozan güven)

Şaka bir yana, 23 yaşındayım ve bile isteye birine bağlanmak istemiyorum şu an.

Çünkü Eylül ayından itibaren yurt dışında master yapma hayalim var ve eğer birine bağlanırsam hayallerimden vazgeçerim diye korkuyorum.

Ama gittikten sonra ne olur bilmiyorum. Ama 30'u görmeden evlenmek gibi de bir hayalim var. 28-29 ideal gibi gözüküyor bunun için de.

28 yaşımdayım, yalnızım. Bursa'da yaşıyorum. Tam evlenilecek erkeğim ama karşıma uygun biri çıkmadı henüz. Helal süt emmiş bir sevgili arıyorum.

Bursa'lı hanımlarımız varsa yeşillendirsin.

Şu an birisi yok ama belli olmaz bu işler, birden oluyor, birden de ayrılıyorsun zaten

Yaş 28. Son uzun ilişkim biteli çok olmadı. Ciddi ciddi evlenmeyi düşünüyordum, kör kütük aşıktım çünkü. Sonra güvenimi yıkıp geçen bir şey yaptı. O saatten sonra çabalasam da toparlayamadım, devam edemedik. Artık kimseye evlenecek kadar güvenebileceğimi sanmıyorum. İşin ilginç yanı yalnızlığı cidden sevmeye başladım. Bu günlerde kendimi yeniden tanıyorum resmen. "Neden olmadı?" soruna gelirsek, 26 yaşına kadar bana da "bunla yaşlanmalıyım" dedirtecek kadar iyi birisi denk gelmemişti. Tamamen şans.

çok hoşlandığın biriyle birlikte olmaya başladıktan sonra "bu muydu istediğim?" diye sorgulama dönemi başlıyor. sonra kavgalar, hır gür, tripler, hep aynı terane. hapishane oluyor ilişki.

ciddi ve olgun iki insan arasında uzun dönemli flörtü daha evla görüyorum evlilikten. ilgi alanları da ortak olmalı. sadece canım-cicim ile sürmez ilişki.

Aha biri beni çağırmış :)

Yaş: 30.5

29 yaşımı doldurduğumda 6 buçuk yıllık erkek arkadaşımdan ayrıldım. Delilik de denebilir kısmet de...

Sonrasında karşıma çıkan tiplerde de ilişkiye çeviremedik. Hep böyle flörtlerde kaldık.

Her zamanki gibi şu anda da sevdiğim başka sevenim başka. 30 yaşındayım ve şu ana kadar hep böyle oldu. Beni sevenleri sevmeye çalıştım, sevemedim. Beni sevmeyenlere de kendimi sevdiremedim. Sonuç olarak olmadı.

Yaş 30.
Evlilik planları başlarken rüzgar savurdu ayrı yerlere.
Ayrıldıktan 2 ay sonra o evlendi, yaşadığı şehri değiştirdi.
Şu an nadas vakti benim için.

Daha gencim ben, 20'lerimdeyim ciddi miydi bilmiyorum da uzun bir iliskim oldu. O iliski butun iliski hayatimi degistirdi diyebilirim, sacma sapan karisik bir sey oldum, hani bildigim ve dogru olduguna inandigim seyler vardi atiyorum iliskilerle ilgili, sonra hepsi yikildi, simdi de boyle eski dusuncelerimle, yerine gelen yeniler arasinda falanim. Simdi artik uzun veya kisa bir iliski pek istemiyorum sanki. Cunku o sekilde uzulmek ve etkisi cok uzun suren bir sey yasamak, alismak vs istemiyorum bir insana. Hatta en dogru kelime bu galiba bir insanin varligina alismak istemiyorum. Zaten yeni bir insana alismasi vs de korkutucu geliyor. Kafamda her seyi netlestirmeden yeni bir seyin ortasinda bulmak istemiyorum kendimi, hazir olup olmadigimi da bilmiyorum zaten. Ama bir yandan bir insan olsun istiyorum. Su an uzun iliskiden sonraki sapitma kismindayim galiba, oyle gonul eglendiriyom.

Evlenmekle ilgili bir fikrim yok, yani asla evlenmyecegim de demiyorum, kesinlikle evlenmek istiyorum da demiyorum. Fark etmez cok ya, ne bileyim hayat bu, kisfmet

Hissetme öyle neden hissediyorsun :) Ona göre artı birçok özelliğin vardır eminim fakat değersizlik duygusuna kapılmışsın. Aile eğitimi, yetiştirilme şekli vb o kadar önemli ki, insan hayatı boyunca taşıyor bunun etkisini.

Bakış açın yanlış bana göre. Birilerini yüksekte görüp de iç geçirmek, kıskanmak ya da gıpta etmeyi çok doğru bulmuyorum. Hekres kendi hayatını yaşar.

Kendin söylüyorsun aynı konumda çalışıyorum diye. O tepeden inmiş, sen belki cırmalayarak gelmişsin, bu seni gururlandıracağı yerde eğip bükmemeli.

Ayrıca sosyal beceriye sokayım. Evet. İnsan la, en iğrenç bi pislik ölüsü dirisi ayrı pis kokan, boktan boktan şeyler yiyen domuzdan hallice bir yaratıktan bahsediyoruz.

Aç bak çağının ve içinde bulunduğu toplumun önünde olan insanlara hiçbiri sosyal yönden çok mükemmel değildir. Ha bu her antisosyal hımbılı dahi yapmıyor ama sosyal olmak, sevilmek bilemiyorum. Beni sevmesinler zaten lan ben tiksiniyorum insanlardan.

@msb çok haklısın :( kişilik 2 yaşında oluşuyormuş. benim babam yozgatlı, annem çankırılı. kız evlat olduğum için ezilerek, baskıyla büyütüldüm. sindirildim. ailem bana özgüven kazandırmaya kasmadı. sonradan okul hayatımda çok akran zorbalığına uğradım. evet değersizlik hissim var. kendimi iyi ve güzel hiçbir şeye layık görmüyorum sanki. bilinçli yaptığım birşey değil bu, otomatikman oluyor :(

@benaaymi, benim çekindiğim genel müdürlerle kız kanka muhabbeti yapıyor, teklifsizce arıyor, arkadaş oluyor. öyle bir özgüveni var. bense çok eziğim galiba :(

benim annem de prof, babam da avukat olsaydı, üst düzey okumuş bir ailede büyüseydim ben de bu kız gibi olabilirdim.

ben nasıl büyüdüm ama anlatayım mı ? annem ilkokul terk ev kadını. 3-4 yaşlarındayken beni kucağına oturtur, "bak a..ndan kan gelirse hayatın mahvolur. a..dan kan gelirse hayatın söner. a..dan kan gelirse söyle bana" diye diye büyüttü !! yaşadığım travmayı anlatamam. 30 küsur yaşındayım karşı cinsle ilişkim olmadı, gönül ilişkisi de kuramıyorum, kabullendim evde kaldığımı. hayatım mahvedildi.

Instagram kullanmayın. Kendinize karşı acımasız olmayın. Hiçbir hayat dışarıdan göründüğü gibi mükkemmel değil. İyi yönlerinizi düsünün.

güzellik veya iyi bir fiziksel yapı aynı zamanda iyi bir referans maalesef. fakat bu gerçekliği değiştirmek güç. bakıp bakıp iç geçirmenin de manası yok. özellikle sosyal medya platformlarının bu konuda yanıltıcı olduğunu düşünüyorum. orada insanların, sadece mutlu anları görüyorsun ya da onların görmesini istediği şeyleri görüyorsun. onun dışında arkadaş olayı belli bir yaştan sonra cidden zor fakat belli de olmaz güzel şeyler birdenbire olur derler değil mi ?

valla olabilir daha süperleri de olabilir bunda sıkıntı yapacak bir şey yok,
kendi durumunuzla onu kıyaslamaktan vazgeçin başka insanları referans alırsanız daima mutsuz olursunuz.

şu yazdığından bile sorunun yalnızca senden kaynaklı olduğu o kadar anlaşılıyor ki... 23 yaşındayım, hiçbir yerim tutmuyor, dombilinin tekiyim, param pulum da yok ama o kızdan daha özgüvenli olabilirim sjsjfs. nasıl aşıyorsunuz kısmına cevap vereyim kendimce,

en başta kendi değerini yaratman ve kendini insanlarla kıyaslamaktan vazgeçmen lazım. bu hayat senin. mutluluğunu başkalarının tayin etmesine izin verme. tabii ki sosyal varlıklar olarak belirli çevrelerle iletişim kuruyoruz, onların yaşamlarından veya davranışlarından etkileniyoruz ki bunda yanlış olan hiçbir şey yok ama ipleri tamamen onların eline bırakırsak asla mutlu olamayız. böyle bir dünya yok. mutluluğu kontrol edebileceğin, yönlendirebileceğin, bir birey olarak tayin edebileceğin şeylerle bulman lazım. uzun lafın kısası kendine bakman, kendinle mutlu veya mutsuz olman gerekiyor.

benim annem de ilkokul mezunu ve ben annemle gurur duyuyorum. saygın bir profesör olsa çok daha fazla gurur duyardım belki de, kendimi daha güçlü hissederdim ama sonuç olarak ben kendi yaptığım her işte, kendi attığım her adımda daha iyi hissediyorum. ilkokul mezunu kadının yetiştirdiği çocuk olarak üniversite okuyorum mesela. bundan 12 sene sonra belki ilkokul mezunu kadının çocuğu olarak profesör olacağım. neden başkasının annesi profesör olduğu için ezilmem gereksin ki? aksine, bundan güç alırım; benim annem ilkokul mezunuysa eğer, kendi çocuğumun annesi bir tık daha eğitimli olsun diye uğraşırım, eğer illaki bunu sorun edeceksem. bu konularda pozitif düşünmek, olumlu tarafından ve değiştirilebilecek kısımlara yaklaşmak gerekiyor. "NİYE İLKOKUL MEZUNUSUN LAN" diye annemi sopayla dövebilirim ama bu sadece bizi mutsuz eder.

hadi annen hem ilkokul mezunu hem de ultra cahil, insan içine birlikte çıkmaktan utanacağın biri olsun, öyle varsayalım... yine sorun değil. anneni sen seçmedin. sevmiyorsan, iyi anlaşmıyorsanız, pekala arana mesafe koyup da kendi hayatına devam edebilirsin. bu biraz yurtdışında türkiye'yi gömmeye benziyor: unutma ki annesini, ülkesini, etrafındakileri küçümseyen insan başkalarına daha karizmatik ve büyük görünmez. aksine, "çıktığı deliği beğenmiyor" diye ayıplarlar, başkalarının üzerine basarak yükselmeye çalışan ezik ve zayıf karakterli biri olduğun düşünülür.

kızın hayatına bu kadar takılman ise tam anlamıyla facia. yahu onun pırıl pırıl bir hayatının olması seni niye üzüyor, manyak mısın affedersin? bak işte ne güzel, etrafında mutlu ve özgüvenli birisi var. demek ki böyle şeyler olabiliyormuş. illa bir şey yapacaksan bundan güç almaya çalışsana. çirkin hissediyorsan spor yap, kendine değer ver. hem fiziksel hem mental olarak geliştir kendini. keyif aldığın şeylerle ilgilen, kendini iyi ve değerli hisset. gerçek şu ki dünyanın her yerinde, her an çok sayıda mutlu ve mutsuz insan var, olmaya devam edecek. bunları düşünerek, bunları takip ederek hayat yaşanmaz.

bence sorunun sosyal medya bağımlılığı. insanların fotoğraflarına, mutluluklarına bakıp da depresyona girmenin başka sağlıklı bir açıklaması yok benim gözümde. insanlara bakma, kendi hayatını yaşa. sen kendine değer verirsen, insanların da sana değer verme ve seni "adamdan sayma" ihtimali aynı ölçüde artar. herhangi bir insandan daha değerli veya değersiz değilsin, bunun belirleyicisi büyük ölçüde senin yaşamın ve tavırların. çok donanımlı, çok zeki olup evden çıkmayan birisi "arkadaşım yok" diye ağlayıp kendini değersiz hissedebilecekken; seviye olarak o kişinin yarısı dahi olmayan birisi çok güzel arkadaşlıklara sahip olabilir. benzer şekilde, senin o çok iyi sandığın arkadaşlar özünde pek iyi de olmayabilirler...

hiçbir şey siyah veya beyaz değil. insan hayatı 1 ve 0'lardan oluşmuyor. kendine bu kadar yüklenme. sosyal becerilerin zayıf olabilir. güzel olmayabilirsin. bunlar sorun değil. sorun bunları belirleme yetkisini insanlara vermende. tabii ki birisi iltifat edince iyi hissedersin, tabii ki sevgilin olunca daha özgüvenli olursun vs. ama hayatını ve güzelliğini başkalarının sözüne bağlama tamamen. çünkü birisi güzel buluyorsa birisi çirkin bulacak. bu şekilde mutlu olmak imkansız.

böyle yaşanmaz. başka birisi gibi olmayı isteme, hoşuna gidiyorsa eğer sen kendinden o kızı yarat. ben açıkçası en özgüvensiz ve iğrenç hissettiğim zamanda bile başkası olmayı istemedim. iyi olacaksam kendi halimle iyi olayım. gerisi hikaye.

peki neden hiç şöyle düşünmüyorsun? o kız bütün bu özgüvenine rağmen, bütün bu aile yapısına rağmen seninle aynı konumda? hatta şöyle diyelim, sen o beğenmediğin kendine rağmen o özgüvenli kızla aynı konumdasın. sen çok daha iyisin!! sadece görmen lazım.

Onun üzerinden kendi mutsuzluğunu görüyorsun. Sevgilin olsa, çok sevdiğin arkadaşların bulunsa, hobilerinle mutlu olsan o kadını gözünde bu kadar büyütmezsin. Hayatı tek kişiye indirgemenin hiçbir faydası yok. Her zaman için bizden daha güzeli, zengini, mutlusu var. Bu durumu kabullenmek lazım.

Ailemiz çok farklı değil. Anadolu insanında sana yapılan baskı olağanlaşmış artık. Evet, suçun büyük çoğunluğu ailende ama kendini bu işin içinden sıyıramazsın. Bir şekilde tutunmak zorundasın.

Kendine aksiyon yaratmıyorsun gibi geldi bana. Arkadaş edinemediğini söylemişsin ama edinmek için pek bir şey yaptığını sanmıyorum. Evde pineklemenin tadı ayrıdır fakat harekete geç biraz da.

ya iyi de kızın hayatında tek bir aksak olmadığını nereden biliyorsun. instagram'a aksak yönlerini koyacak eğil ya?

ayrıca kişilik iki yaşında oluşuyor diye bir şey yok. karakterimizde çevremizin etkisi olsa ben insanın kendini var ettiğine inanıyorum. şu anki hayatını beğenmiyorsan içinde olmak istediğin hayat için çabala. partiye mi gitmek istiyorsun? git. bir kere arkadaş bulmazsın iki kere bulamazsın 15.'de bulursun..

bu kadar drama yaratılacak bir durum yok bence.

Maşallah ya, kimmiş o kız? Ben ilkokuldayken aşık olduğum kız, en yakın arkadaşımı seviyordu. Çocuk da sarışın, mavi gözlü falan. Keşke ben de o çocuk gibi olsam diyordum o zamanlar. En yakın arkadaşıma özeniyordum yani. Sonra ortaokula doğru benim boyum falan uzadı. Okulun en çalışkan, hatta en güzel kızlarından biriyle sevgili oldum. Sonra başka birine özenmenin kendimizi harcamaktan başka bir işe yaramadığını fark ettim. Sen o kız olsaydın eğer, kendinden vazgeçmiş olacaktın teorik olarak. Kendini az da olsa seven bir insan kendinden asla vazgeçmez. Ben de kendimi vazgeçilecek biri olarak görmüyorum. Ben zaten başkası olsaydım, ben diye bir şey olmazdı.

Agustos ayinda hayatimin en zor donemlerinden birindeydim. Aslinda o kadar zor donemlerinden birinde degildim ama uykusuzdum, yorgunluktan geberiyordum. Bir enerji icecegi bulmustum, hayatima onunla devam ediyordum. Ictigim icecegim anksiyete ve depresyon gibi yan etkileri oldugunu bilmiyordum. Zaten zorlu bir donemde enerji icecegi diyetiyle kendimi daha manyak hale getirdim ve her seye aglar hale geldim. Hatta, bazi gunler buldugum nadir bos zamanda yatagin tepesinde tavana bakip agliyordum. Yine boyle bir zamanda universiteden bir arkadasimi Facebook'ta gordum. Kiz Almanya'ya tasinmis ailesiyle, deli gibi para kazaniyor ve ustune de Maldivlere bir ay tatile gitmis. Oyle mutlu guluyordu ki kiz, o mutlulugu gorunce aglamaya basladim. Hayatima lanet ettim, "Bu kadar ugrastim, bunun icin miydi" diye kendimi dagittim. Bir de bu kiz universitede hic kimsenin sevmedigi, herkesin kavgali oldugu bir kiz olunca iyice "Tamam, ilahi adalet yok da, bu kadar mi yok" diye aglamaya basladim.

Bir hafta sonra kalp carpintilarim siklasinca, "Bir de bunlarin ustune olmek uzere miyim" diye iyice bir sinir geldi. Meger bu gozyaslari ve moral bozukluklari cogunlukla enerji icecegi kaynakliymis ve icmeyi birakinca 3-4 gun sonra kendime geldim. Aglamalar durdu, moral yine bozuktu ama rahatsiz edecek kadar degil. Psikiyatra gittim "Bir hafta once sana ilac yazacagimdan emindim ama ilaca ihtiyacin yok. Kimyasallara karsi cok hassassin demek ki" dedi. Maldivler'deki arkadasin fotografini yine gordum. Aglayasim gelmedi amaititaf edeyim, icimden bir Sezercik dikip "Bi gun ben de yiycem o sekeyleyden, ben de goyucem Maldiv'leyi" deyiverdi. Sonra da Ekim sonuna kadar arkadakasi da, Maldivleri de unuttum.

Ekim sonunda Facebook'ta arkadasimin cok guzel, kocaman gulen bir fotografini gordum. Kocasi altina "Melek yuzlu sevgilim, melek oldun gittin" yazmis. Meger arkadasim 4 yildir bir hastalikla bogusuyormus ve o tatil son tatiliymis. O zaman anladim ki, kizin bu kadar buyuk gulmesinin sebebi yakinda olecegini bilmesi ve kalan zamanini en iyi sekilde gecirmeye calismasiymis. Bir kere daha kafama dank etti ki, ne diledigine dikkat etmek gerekiyormus. Boyle seyleri zaten biliyoruz ama boyle zamanlarda hatirliyoruz ve dank ediyor kafamiza.

Simdi burada "O zengin olabilir ama yarin da olebilir. Isteme oyle seyler" demeyecegim, cok sacma ama buradan cikarilacak bir iki ders var.

1. Kimsenin icini, hayatini, vb. bilemezsin. Mutluluk hicbir derdin olmamasi, hayatin kolay gecmesi degil. Sadece sen gozunde ideallestiriyorsun. Sosyal medyadaki iki fotograftan kizin hayatini bilemeyiz, kimse bilemez.

2. Hayat dedigimiz sey asiri kaygan. Hatta, Monte Kristo'nun dedigi gibi "Hayat bir fırtınadır, genç arkadaşım. Tam güneşin tadını çıkartırken, bir de bakmışsın ki kayalıklardan aşağı düşmüşsün". Obur gun yine gunesin tadini cikarabilirsin. Su haldeyken piyango sana cikar, istediklerinin cogunu elde edersin ve bugunku dertlerin kucuk gorunur. Yine su anda doktorun biri "Su kadar omrun kaldi" der, pesinden "Niye bu kadar uzdum kendimi" dersin. Bu kontrol edebilecegin degil, sadece kabul edebilecegin bir sey.

3. Baskasinin sahip oldugu bir seyi istemekte sorun yok ama baskasinin yerinde olmayi istemekte sorun var.

4. Ilk zamanlar ben de sucu "Ama ben boyle yetistirildim"e bagladim ama durum su ki, icinde bulundugun durumun (eger travmatik bir olay olmadiysa) sadece ve sadece seninle ilgisi var. Icinde bulundugun duruma "Ama bana boyle ettiler", "Ama ben boyle dogmadim ki" diye bahanelerle isyan etmek sana hicbir sey kazandirmayacak ve %100 dogru da degil. Sorumlulugunu al, "Ben hayatimin icine ettim" de ve baslangic noktani burasi belirleyip "Tamam, simdi ne yapayim" diye ilerle. "Insanlar benimle konusmuyor" degil, "Ben baska biri olsam kendimle gelip konusur muydum? Neden konusurdum, neden konusmazdim" diye bakmak onemli. Belki yanlis ortamdasin, belki kendini sevmiyorsun, belki de baska bir sey. Eseleye eseleye nedenlerini bulabilirsin. Sorun sensin, uzaklarda arama sorunu. Bunlarin sosyal adaletle ilgisi var ama mutlulukla yok.

5. Bu daha da kisisel bir not. Sukretmek ne kadar guzel olsa da ben sicak bakmiyorum. Cunku, cok tek tarafli ve acikcasi bana bencilce geliyor. Senden kotu durumdaki birine bakip "Oh, hele sukur soyle degilim" demek cok asagilayici geliyor. Illa bir kisi olmak zorunda degil, "Oh, hele sukur ki isim var" gibi bir sey soylerken aslinda bircok issizi asagiladigimizi dusunuyorum. Ayni sekilde, birileri de bizim durumumuza bakip "Oh, iyi ki bunun gibi degilim" diyordur eminim ki. Yani, atiyorum, o kizin sana bakip "Sukur ki ev hanimi ve isci kizi degilim" demesi hosuna gider mi? Yani, bircok insanda sukur iyi isleyen bir mekanizma, Iyi hissettiriyorsa ne guzel ama beni bencil ve dusuncesiz hissettiriyor sukretmek. Benim icin dogru olan "Oh,suyum buyum yerinde" degil; "Benimki yerindeyken, bununki neden degil" diye sormakta, sukretmenin de bunu engelledigini dusunuyorum. Yine de, bu fazla kisisel oldu. Eger sukretmek mutlu hissettiriyorsa, ne guzel.

6. Sorun sensin dedim ama bu elinde tuttugun keskin kilicin ucunu sana dondurmesin. Kendine adaletli davranmak apayri bir ust mekanizma, bunun altinda kendini sevmek var. Kendini sevmeyen kisi kendisine adaletli de davranamaz. Daha dogrusu soyle acayim. Kendine iyi davranmak, kendini sevmek kendini elestirmeye engel degil ama Maslow hiyerarsisi gibi dusun. Kendini sevmeden acimasizca elestirme. Ozetle, kendini yargilama, kendini dinle ve anla. "Dusene bir de ben vurayim" misali, hem dusen hem de dusene (kendine) vuran olma.

7. Bunu simdi yazmam ayip gerci ama isin gucun yerindeyse mutlaka profesyonel yardima basvur. Dinamik psikoterapiyi dusun. Bazen bu bataklik icinden kendi kendimize cikabilecegimiz kadar sig olmuyor.

benim annem babam mühendis ve doktor, ama bunun ailenin mesleğiyle ilgisi olduğunu düşünmüyorum. kuzenimin babası sarhoş, ayyaş bi taksici, annesi ev kadını mesela ve öyle iyi bi kadın da değil, olaysız günleri yok. ama benden daha mutlu ve başarılı. instagramı da öyle.

bence üstündeki bu kötü düşünceyi at. biraz daha konuşkan girişgen ol. kendi hayatında değiştirmek istediğin şeyler varsa değiştir.
bir de ben başka okulda devam ettim yüksek lisansa, hocalarla konuşuyorum. bana dediler ki nasıl hocayla samimi oldun, biz kaç yıllık öğrencisiyiz, korkuyoruz. yani o kişiyi sen niye gözünde büyütüyosun ki? herkes değerli, onlara saygılı olup önemsedikten, kandırmadıktan sonra muhabbet zaten geliyo.

bir de betül mardin örneği var mesela. youtube tan izlemeni öneririm.

----- spoiler ----

ben nasıl büyüdüm ama anlatayım mı ? annem ilkokul terk ev kadını. 3-4 yaşlarındayken beni kucağına oturtur, "bak a..ndan kan gelirse hayatın mahvolur. a..dan kan gelirse hayatın söner. a..dan kan gelirse söyle bana" diye diye büyüttü !! yaşadığım travmayı anlatamam. 30 küsur yaşındayım karşı cinsle ilişkim olmadı, gönül ilişkisi de kuramıyorum, kabullendim evde kaldığımı. hayatım mahvedildi.

----- spoiler ----

insanları karşılaştırmayı sevmem ama o kızın anası avukat babası prof ve bu anlattıklarına rağmen ikiniz de aynı konumdasınız?

burada aslında senin ciddi bir başarın var. gazlamak için yazmıyorum. hayatta her insanın bir diğerinden muhakkak artıları oluyor. her birimiz farklıyız. ama yaşadığımız dönem tek tip bir insanı idealleştiriyor, herkes de onu olmaya çalışyıor.

orta çağ tablolarında mesela kadınlar hep -günümüz değerlerine göre- bıngıl bıngıl kilolu, basenleri geniş, memeleri küçük v.s. o zamanın güzellik anlayışı o çünkü. sarışınların güzel kabul edilmesi de bizim dönemimize has bir olgu.

anlattığın kız bana hiç çekici gelmedi mesela. müthiş güzel olsa bile instagram'ı yoğun kullanan, habire gittiği partileri v.s. falan paylaşan birine hayatta aşık olmazdım ben. (ha muhafazakar falan değilim aman ha:))

otur bir fight club izle bacım. 1984, fahrenheit 451, demir ökçe v.s sistem eleştirisi yapan şeyleri okumaya izlemeye takip etmeye çalış. bu döngünün içine fazlasıyla girmişsin ve dışına çıkamıyorsun, o yüzden alternatif bir hayat bile hayal edemiyorsun.

ergenlik dönemi kahramanlarımdan kurt d. cobain'in de dediği gibi, "hayal ettiğin insanı olmaya çalışmak, içindeki insanı öldürmektir"

1. yanlış: kıskançlık, başkalarına kendini kıyaslayıp gereksiz bir tüketim kafa yapısına giriyorsun.
2. yanlış: ilgi görmediğini düşünüp ilgi aramaya buraya geliyorsun.
3. yanlış: 'Özgüvenim iğdiş edilerek, değersizlik hissiyle büyütüldüm.' bilmediğin, anlamsız benzetmeler kullanıyorsun.
4. yanlış: kendince 'gözlem' yapıp hikayeler yazıyorsun.
5. yanlış: iyiyi ve kötüyü gereksiz yere abartıyorsun.
6. yanlış: hayattan beklentilerin basit ve davranışların beklentilerinle derin biçimde çelişkili.

Ben böyle duygular hissetmiyorum, başka duygularım var.
Böyle duygular içerisinde olsam olgunlaşmaya çalışırdım.
Olgunlaşmak = deneyim sahibi olmak demek.
Deneyim = yanlışlardan öğrenmek demek.

benim babam ve annem lise mezunu. babam işçi emeklisi. hayatım boyunca çalışmakla kazanamayacağımı düşündüğüm bir miktarda maaş alıyor, işini seviyor-du, hala iş arkadaşlarıyla görüşüyor ve çalışma saatleri de çok iyiydi. ona baktığım zaman boşuna okumuşum gibi hissediyorum. asgariden öteye zor gidebildim. artık onu da alamıyorum. lise, üniversite mezuniyetine bakmıyor bu işler. gerçekten kızı bu kadar dert ediyorsan instagram'ı kapat. benzer sebeplerle facebook'u kapattım, 6 ay oldu. twitter zaten kullanmıyorum. ne kadar fazla hesap, o kadar toksik his benim için. kapattığımdan beri enerjim yerine geldi.

ya sen arada böyle duyurular açıyorsun. gerçekten depresyondaysan psikolojik yardım al. eğer değilsen de ilgi çekmek için mi yapıyorsun yoksa içten içe acı çekmekten mi hoşlanıyorsun anlamadım. diğer duyurularından da yola çıkarak söylüyorum ki, bir insan kendinden bu kadar nefret edemez bence. daha önceki duyurularında da birçok insan yardımcı olmaya çalışmıştı ama sen hiçbir şey yapmayıp paso burada duyuru açıyorsun, olmuyor.

profesyonel yardım almadan düzelemezsin. bir an önce yap bunu.

kaç yaşındasın bilmiyorum ama bunu kabullenmen ve öyle yaşaman gerekiyor. bazıları mükemmel hayata doğuyor, bazıları doğmuyor. bazıları çok şanslı oluyor, bazıları çok şanssız oluyor. senin elinden gelen sahip olduğun hayatı en iyi şekilde yaşamak.

bu arada instagram tamamen gösteriş dünyası.

Makyaj temizleme mendilini elime alıyorum ardından bam bam bam önce dudaklar sonra göz. Gözde kirpiklere zarar vermemek için göz altından başlayarak nazikçe.

İsana super soft makyaj temizleme pamuğu + Bioderma Sensibio H2o

makyajımı temizlemediğim zaman (makyajlı saatlerim arttıkça) cildimin makyajı kustuğunu veya git gide yağlandığını hissediyorum. high end ürün kullanımından bağımsız bir "yüzümü yıkamalıyım artık" durumu oluşuyor. hayatım boyunca hiçbir zaman makyajlı yatamadım, yatmam.

makyaj temizleyici kullanıyorum, pamuğa döküp siliyorum. son olarak yüzümü yıkıyorum. makyaj temizleyici su kullanmak zor gelirse, makyaj temizleme mendilleri var, onlara abanıyorum.

Bir kere bebek sampuaniyla dene. Sabunla yüzünü yikiyormus gibi yika ve gör.

Çok koyu makyaj yapmamama rağmen, cildim kuru olduğu için çıkarken aşınıyor. Aşınmaması için aşağıdaki yolu cilt bakımcım önerdi, işe yarıyor.

İlk önce makyaj temizleme mendiliyle kabasını alıyorum hafif. Sonra iki yuvarlak makyaj pamuğu alarak ortasında makyaj temizleyici krem sıkıyorum. İki pamukta da yeterince keem olduktan sonra bir iki dakika o pamukları gözlerime kapatıp yatıyorum. İki dakika sonra makyaj çözünmüş ve artık rahatlıkla, aşındırmadan silinebilir hale geliyor. Ondan sonra o iki pamukla gözleri siliyorum. Ruju genelde yiyorum zaten ama kalıcıysa veya çok koyuysa ve zor çıkıyorsa makyaj temizleme mendiline makyaj temizleme kremi sürüp onunla sliyorum. Başka bir pamuğa yine bir makyaj temizleyici pıstlatıp yüzün kabasını alıyorum. Peşinden yüz temizleyici jel, tonik, nemlendirici ile kapanışı yapıyorum.

Bu arada toniği ayrıca tebrik ediyorum. Yüzümü ne kadar yıkadam tonik bir yerlerden bir kiri mutlaka öıkarıyor. Makyaj yapmam ya da yapmamm fark etmiyor. Kişisel tavsiyem toniğin atlanmaması.

Saf hindistancevizi yagi ve pamuk ile. Ikisi de yatagimin kenarindaki konsolda hep duruyorlar. Usenmezsem kalkip yuzumu de yikarim, ama genelde makyaji temizledikten sonra yuzumu yikamiyorum.

Ruj kullanmıyorum. Göz makyajımı niveanın krem şeklinde olan göz makyaj temizleme losyonununu parmaklarına fındık kadar döküp ovarak çıkarıyorum önce bir suyla kabasını alıp la roche effaclar jel ile yıkıyorum yüzümü komple

Aveda göz makyajı temizleyicisini pamuğa döküp gözlerimi siliyorum. Aynısını ruju temizlemek için dudaklara da yapıyorum. Sonra yüzümü suyla yıkayıp son bir defa daha gözlerimin üstünden peçeteyle kurulayarak geçiyorum.

Cilt makyajı yapmadığım için suyla yıkamak yetiyor.

Bebe şampuanı ile. Göz makyajını çok iyi temizliyor ve makyajın sebep olabileceği kirpik dibi iltihabını önlüyor.

Bebe şampuanı +1

mortal kombat 9
borderlands
assassin's creed origins

insurgency
company of heroes 2
co:go

çok basit bir flash oyunu aslında ama kesinlikle pişman etmez: treasure of cutlass reef.

www.addictinggames.com

acayip eğlenceli, ben sıkıldıkça tekrar tekrar oynuyorum sapık gibi. hala %80 yüzdeyle vuramıyorum.

Oyun kıtlığı var. Bloodborne açıyorum, vazgeçemedim o lanet şeyden. Ne kadar hızlı bitirebilirim diye test ediyorum. God of War'ı bekliyorum <3

diablo 2

pc iyice su koyvermeye başladı. pek seçeneğim yok o yüzden. riot civil unrest diye bir oyun var onu oynuyorum bu aralar.

nba 2k18

fm 2018

lol
fm 2018
pubg

One finger death punch açıyorum arada. Eve gelen herkese oynatıyorum bi el. Zevkli oluyor. Steam oyun doldu ama en son adam gibi tomb raider oynadım 32 saat falan bugün bakmıştım. Ha bi de Stanley parable aldım ve hemen bitirdim. Çok merak etmiştim indirimi beklemedim. Mükemmel oyun ama malesef çok kısa. İndirim bekleyip 5 tl ye almak lazım

Güncel oyunlardan battlefront 2 oynuyorum, vazgeçilmez serim ise borderlands. 2'yi 2 kere bitirdim, 200 küsür saatim vardır. Pre sequel ikinciye bitmek üzere şimdi, son part kaldı.

Insurgency de oynuyorum, şu aralar pek girmedim gerçi. Arada girip 2-3 maç atmak için ideal, cs'den daha gerçekçi, daha rekabetçi. Hype'ı dinsin, fortnite'a da başlamayı düşünüyorum. Kendimi hazır hissedebilirsem shadow of mordor'a da başlıycam ama o kadar saat gömemedikten sonra çok zevkli olmuyor bu tarz hikaye oyunları.

Ama sen oynamadıysan withcer 3'e başla, muhteşem.

Assassin's Creed origins de çok iyi. bende yok, kuzene gittikçe ps'de oynayıp duruyorum <3

DOTA 2.

hearthstone

witcher

Genel cevap veremem. Sadece kendi sebebimi yazayım. Bana en çok mutluluk veren kısmı öğrenmek.

Kurgu dışı eserler zaten doğrudan bilgiyi veriyor öğrendikçe mutlu oluyorum.

Kurgu eserler ise bambaşka bir evrene bambaşka bir hayata götürüyor beni. Bir müddet kendi sikko dünyam ve dertlerim yerine bambaşka bir dünya öğrendiğim için mutlu oluyorum.

Yeni insanlarla tanışmayı muhabbet etmeyi de mesela bu sebeple çok severim.

beni bi şeyler yapmaya teşvik eden kitapları okurken gerçekten zevk alıyorum. ya da yaşamıma dokunan kitaplar. en son çok önce bi kitabı gerçekten zevkle okudum. o da yanılmıyorsam içimizdeki şeytan'dı. kendimden bi şeyler bulmuştum ve zevkle okudum. empati de diyebiliriz bu yönden. steve jobs'ın da biyografisini gerçekten zevkle üç kez okudum, çünkü beni bi şeylere teşvik ediyordu, empati kuracağım hiçbir nokta olmamasına rağmen.

Ben de öznel bir cevap vereceğim buna. Olayın kurguya ya da gerçeğe dayanmasından öte benim bakış açımı benden daha iyi şekilde yansıtıyorsa bir eser/çalışma, onu okurken kendimden bir şeyler bulduğum için keyif alıyorum. Misal Dostoyevski okurken -hatta doğrudan bir eserini söyleyeyim, Yeraltından Notlar- oradaki bir karakterin analizi, olaylara bakış açısı, hayata dair genel zihniyeti vs beni çekiyor. Sanki Dostoyevski ile sohbet etmişiz de o benim bu düşüncelerimi, çelişkilerimi veya çıkmazlarımı kağıda dökmüş gibi hissediyorum. Bu da bu eseri benim nazarımda ayrı yere koyuyor. Albert Camus'nün Düşüş'ünü okurken de "Aa, ne kadar da doğru. Niye insanlar olarak böyleyiz acaba?" demişimdir çoğu kez.

Ya da benden iz taşımasa da bir eserdeki hakim olan duygunun sonuçlarını, kendi hayatımda bu denli uç yaşamama rağmen deneyimlemiş gibi oluyorum. Belki Satranç ya da Kumarbaz'daki kadar hırs peşinde olmadım, Kırmızı Pazartesi'deki kadar "Bana dokunmayan yılan bin yaşasın" düsturu ile yaşamadım hiç belki ama bu eserler bende hep farkındalığı daha ileri seviyeye götürdü diye düşünüyorum.


İşte bu saydığım şeyleri başarılı şekilde ele almış ne varsa okurken bana keyif verir. Eğer beklentimi tam olarak karşılamışsa "İyi ki okudum bunu!" diyorum. Kafka'nın bir sözünü görmüştüm bir yerde ve tamamıyla katılıyorum buna:

-Eğer okuduğumuz kitap bir yumruk gibi kafamızda patlamazsa o zaman o kitabı neden okuyalım? ... Ama bize etki edecek kitaplara ihtiyacımız var, tıpkı bize ıstırap veren bir felaket gibi, kendimizden daha çok sevdiğimiz birinin ölümü gibi, bütün insanlardan uzak, sanki ormanlara kovulmuşuz gibi, bir intihar gibi, kitap içimizde donmuş olan denizi kırmak için kullanacağımız bir balta olmalı.

İzlediğimiz şeyden aldığımız zevkle hemen hemen aynı. Aralarındaki fark birinde şeyler gözümüzün önündeyken, diğerinde hayal gücümüze bırakılması. Yazarın bir dünyası var ve onu okurken o dünyaya girmiş oluyorsun. O dünyada hiç gitmediğin yerler, hiç tanımadığın insanlar, hiç karşılaşmadığın olaylar ve durumlar var. Bütün bu şeylerin anlatıldığı dilin özellikleri var. O şeyler ve dil, düşüncelerimiz ve duygularımızla etkileşime giriyor ve ne kadar örtüşüyorsa o kadar zevk doğuyor.

Yeni bir şey öğrenince zevkten dört köşe oluyorum. Hiçbir şey kuram okurken yazarın açıkladığı bir şeyi anlarkenki hazzı vermiyor bana. O anlama, yazarla hemfikir olma, idrak, tatmin anında serotonin seviyem bende bir anda zirveye çıkıyor. Derhal birileriyle paylaşma hissi doğuyor. Bunu bazen çok kaliteli müzikler dinleyince de yaşıyorum.

Okurken zevk alip almamam anlatilanla ne kadar ilgilendigime bagli. Roman okumam mesela, dolayisiyla roman okurken zevk almayacagim ne olursa olsun. Hikaye, roman vs. okumadigim icin empati kurma durumum da yok, demek ki etkilenmekte temel nokta degil. En azindan benim icin.
Bana sorarsan senin okudugun hikayelerde gecen hayatlarla alakali zevk alman. Okuduklarinin turlerine bak mesela. Aradigin hayatlar ya da merak ettigin hayatlari okumak hosuna gidiyor olabilir. Ne bileyim yahu..

kendimden bir şeyler bulduğumda keyif alıyorum ya da çevremde yaşananları tarafsız aktarınca. ailem köyden şehre göç ettiğinde çok sıkıntı yaşamışlar çektiklerini denk geldikçe anlatırlardı. gazap üzümleri bu yönden keyfin dışında ilgi uyandırmıştı.

benim anlatamayacağım, anlatamadığım veya hep içimde kalmış şeyleri, asla aklıma gelmeyecek kelimelerle süsleyerek anlattıkları ve nerede olursam olayım, hangi zamanda yaşarsam yaşayayım bazı hislerin evrensel olduğunu hissettirdikleri için zevk alıyorum.

12,5 kişinin dikkatini çekerdi.

adamın karizması var bir kere. yüzü de gayet güzel. ne baba filmi, adamın kaç tane efsane performansı var.

çok karizmatik ama yakışıklı değil bence. yolda görsem benim dikkatimi çekmezdi.

Ne karizmatik, ne yakışıklı.
Ben de çok şaşırıyorum karizmatik bulanlara.

Karizmatik.

Ancak benim için çekici veya yakışıklı kategorisine girmiyor. Dünya ahiret kardeşimdir.

Karizmatik. Ve bu bir erkek için yakışıklı olmaktan daha iyi bir şey.

Erkeklerin kadınlardaki güzellik kriterleri kadınlarda erkekler için geçerli değil. Resim gibi adamlar değil karizmatik adamlar daha dikkat çekici.

Bence bu adamın etkileyici yanı gözleri. Hatta gözlerini belertip sabit bakması daha çekici yapıyor, enteresan bir şekilde.

Attığın videoda yakışıklı ama Scarface'de bildiğin maymun ama karizma mesela. Değişiyor yani. Şu anda da normal bir dede.

çirkin karizması var.

yakışıklılığı abartı değil ama karizma on numara.

nohut.

tavada tulum peyniri ile çiğ fıstık. saçma ama süper gidiyo beraber.

enginar yaptım.

Bezelye pilav salata

Akşam tek yemek yiyeceğim için hafif bir şeylerle gecistirdim. Yeşil mercimekli salata ve yogurtlu pancar hazırladım. Yarın için de kuru fasulye islattim.

Yahni. Evdeki malzeme bozulacaksa yemek yaptığım İçin bozulmak üzere olan arpacık soğanlar ile buzluğa atmayı unuttuğum etleri birleştirdim aslında.

Barbunya + yoğurtlu makarna

kıymalı patlıcan
bakliyatlı çorba buğday börülce fasulye nohut karışımı.

Kiymali pazı yemegi

Rick and morty o zaman :)

stranger things seversiniz kesin.

Counterpart ilginc geldi bana konu olarak, izlemedim henuz ama gene de paylasayim, guzel gibi

He bir de the oa da sana gider

Fargo, dexter, sherlock, got, breaking bad, lie to me, black sails, vikings

Married with Children

(bkz: the lost room)

true detective, himym, spartacus. yeni başlayanlar için ideal :)

yok mu şuraya steins gate yazacak bir babayiğit

yazılanlar dışında :

the good place
misfits

dizi gurusu sayılmam ama x-files'a başladım bu sıralar en baştan izliyorum. Tv'de izlediğimde küçüktüm, çoğu şeyi hatırlamıyormuşum bile :)

bu aralar 80'lerde geçen diziler pek popüler olduğundan, aynı konseptte bir şey izliyormuşum gibi hissediyorum :D

Battlestar Galactica'yı da seversin sanki.

zamanda yolculuksa, doctor who olabilir

Mantikli.

Aynı şeyi biz de konuştuk, gayet mantıklı bir cümle. Sonra ona yakınsın bana değilsin tartışmasına kadar gider bu konu.

sizinkilerden uzakta oturalım diyememiş.

öyle olması gerekmiyor mu zaten? aksini ben istemem.

çok mantıklı

Fena derecede mantıklı.

Olur fark etmez derim

bence saçma ve itici...
İnsan evlenince aileden uzak yerde oturmayı neden istesin... çocuk mu bunlar? Sonra çocuk olunaca ana babaya bırakıp işe gitmek için yalvarır

ailelerde sıkıntı varsa çok mantıklı.

ben çok netim... böyle bi kadınla evlenmem

Dünyanın en mantıklı hareketi. Tabii çocuk olana kadar. Sonra fellik fellik ararsınız ailelerinizi.

çocuk yapacaksanız hiç mantıklı değil.

Uzak ama ne kadar uzak ? Farklı şehirlerde oturalım diyorsa bilemem ama kastettiği yürüme mesafesinde olmasın, kimse öyle çat kapı gelemesin ise bence de mantıklı. Çünkü yarın birgün bir bakmışsın habire gelir gider olmuşlar, şöyle bir uğrayıvermişler derken iş farklı boyutlara varmış. Biri çok geldikçe diğeri de aşık atar o da gelmeye başlar böyle uzar gider. Bence en güzeli makul mesafede olunsun, görüşülmek istense bile bir telefon etmeden gelinip gidilemesin. Yoksa kimse hayatlarımızdan çıkaralım demiyordur herhalde.

mantıklı

Bunu mantıklı bulamayanlar evlenmemeli.

yaşamadan bilemezsiniz. evliyim uzaktayım rahatım. ne zaman yakın oldum o zman sıkıntılar başlıyor.

Aşırı mantıklı bir hareket

bu cümleden bir şey anlaşılmaz ki tek başına. niye söylediği önemli.
ayrıca özel/somut bir sebep yoksa, ailesinden uzak kalmaya çalışan birinden nasıl bir anne/baba çıkar, bundan şüphe ederim.

son derece mantıklı

çok mantıklı

Kesinlikle mantıklı kesinlikle

Aileler cok iyi insan olsa bile iki kisilik iliskiye akrabalarin devamli nane olmasi hic iyi bir sey degil. Hele cocuk dogarsa yardim etmeleri guzel ama devamli elestirmeleri ve nasihatleri insani gerer. Bence mantikli.

Mantikli da cocuk olunca yardim lazim. Ya yardimsiz kafayi yiyeceksiniz ya da taraflardan birini uzun donem yatili ic guveysi alacaksiniz. Iki ihtimalde de pis denklem.

Kalkınma planını ve dış iliskilerini stratejik olarak planlama yetişkinliğine erişmemiş bir aklın beyanı. (*-*)/

Ben erkek tarafıyım. Anne babama yakın oturuyoruz.Çocuk olduğunda yakın anne-baba demek özgürlüğe açılan kapı demektir.Arada çocuğu anne-babama bırakıp çocuksuz dışarı çıkamasak kafayı yerdik sanırım.
İki tarafa da uzak olması denk gelebilir ama özellikle bunun için uğraşanlar annelerine babalarına karşı çizgiyi koymayı bilmeyen hayır demeyi bilmeyen ,güçlü olmayan kişilikler bence.

Nesi bencillik bunun? Bizimkilere yakın sizinkilere uzak oturalım dememiş.

gel öpücem seni!! bitanesin biitane!
derdim.

velvetmorning +1, sie derim. yıllardır ailesinden uzakta yaşayan ve ailesiyle kuvvetli bağları olmayan, hatta bir ihtimal evlendiğinden ailesinin haberi bile olmayacak biri olarak söylüyorum bunu. kendi ilişkilerini, kimin neye ne kadar müdahil olacağını kontrol etme kabiliyeti yoksa bunun suçlusu analarımız veya babalarımız değil. liseli gibi "ailelerimizden uzaklaşalım" diyecek olgunlukta biriyle evlenmek istemem şahsen.

çok şükür anam da babam da peşimizde dolaşacak, eşimi darlayacak, sürekli baskına gelecek insanlar değil. kendi ailesi öyleyse de "rahat bırakın amk" deyiversin. bunu yapamıyorsa, ilişkimizi kendi başımıza yürütemeyeceksek evlenmeyelim zaten.

Sacmalamaiyin, is yerine yakin yerde oturun.

Mantıklı.

Silip tekrardan yüklemeyi deneyin

Hikaye fotografini sectikten sonra parmagini asagidan yukariya kaydir. Konum, saat falan var onlarin arasinda gifi bul oradan istedigini yazarak gifi arat. Orada bulamazsan saginda veya solundaki sekmelere gec onlardan birindedir.

o özellik kaldırıldı. gifleri sağlayan aracı şirketin ırkçı gifleri olduğu gerekçesiyle.

crime yazınca zenciler çıkıyodu hep, ondan kaldırdılar.

zenci dedim diye alınan olmaz inş.

Beni kahretmedi hatta gormemistim ben de favladim. Insanoglu hayvanlasmadi, biz zaten biraz gelismis hayvanlariz.

hayatta bazı gerçekler vardır söylenmeseler insanı daha iyi hissettirecek türden, bu da onlardan birisi.

bir diğeri de hayvanları eziyetlerle öldürüyor oluşumuz. Kimse seslendirmezse eğer canın acımıyor, uyumak gibi birşey; malum uykuda acımaz.

edit: soruya cevap vermeyi unutmuşum; beni de kahrediyor, ama seninle aynı sebepten dolayı değil.

sert bir giriş ve argo dil. fakat doğruluğu mevcut. senin incitmekten korktuğun için ellerin titreyerek dokunduğun kadın muhtemelen kendisine sıkıca sarılacak adamdan hoşlanıyordur. senin kıyısında büyük ve derin bir saygı ile beklediğin olanak bir başkasının çiğneyip attığı bir sıradanlıktan ibaret.

genel anlamda toparlayacak olursak 'aşık olduğu kızla seks düşünemeyen erkeğin' tutumunda bir çekingenlik var. efendi adam yerine piç adam tercihi gökten zembille inmedi. erkeğin kendine güveni olmalı. yani kısacası amiyane bir tabirle 'sikeceksin' zaten bu kötü bir eylem de değil.

geçen kısa şort giymeyle ilgili başlıkta 1000 küsür fav alan bi entry vardı, şu sözlükte son dönemde popüler olan dindar bi yazarın yazdığı. O çok rahatsız etmişti beni. Ama bundan çok rahatsız olmadım.

bunu yazan sanıyor ki sen "sikince" başkası "sikemeyecek". sorsan bu davranıştan yakınır ama birbirini seven iki insanın cinsel birliktelik yaşamasına bakış açısı en az "insan sevdiğini siker mi" düşüncesindeki kadar çarpık.

başlıktaki insanların varlığı, yazılandan daha rahatsız edici. gerçi yazılan şey doğru asdjasjdf

Kendi sorumun cevabı gelmiş mi diye bakarken görüp gidip artı favlayıp geldim. Adam haklı aga.

hayvanlık yok. koca bir parça gerçeklik var.

hayatın gerçekliğini, en az hayatın kendisi kadar acımasız olan sözcüklerle kullanmış. olay bu.

bedensel arzuyu hor gormek de yuceltmek de sacma.

su diskur ve ondaki eziklik tiksindiriyor maalesef beni.

fav'layan kadin varsa, o da ayrica salak, tabii...

Basliktaki zihniyet ayri, entry'deki zihniyet ayri kahrediyor.

Özellikle kadınların içindeki bu hayvanı seviyorum.

Düşünsene hatun kendisini pamuklara sarıp sarmalayan çok seven elemanı bi kenara atıp benim babafingonun önünde diz çöküyor. Defalarca boşaltıyorsun bir de sarılıp uyumak istiyor. Hey yavrum hey. Seviyorum bu kadınları.

'ne ara bu kadar hayvanlaştı insanoğlu?'

Asıl insanoğlu son birkaç on bin yılda insanlaştı. İnsanlaşma, kendi doğasına yabancılaşmasını da getirdi. Bunu bu lafa kahrolanlar için söylüyorum. Bu tarz söylemlere dar ve kişisel ideal pencerelerden bakan insan kahrolur tabi. Arzu ettiğim şeyler olmamasına rağmen beni de kahretmiyor.(yoksa arzularımı mı baskılıyorum?)

Dışarıda 16 çeşit insan var. Hepsinin aradığı(hedeflediği) benzer şeyler var. Her bir çeşit insanın bir de bireysel deneyimlerine göre, aradığı şeyleri ararken ve özellikle gelişim döneminde, duygusal boyutta çeşitli seviyelere geldiği, deneyimlerine göre bazı özelliklerinin ilerlediği bazı özelliklerinin gerilediği açık. Buna karakter diyelim.

Bu noktada bize benzemeyen insanlar da var. Bu kimselerin böyle düşünmeleri bu olguları gerçek yapmıyor da gerçek olgularla karşılaştıkça bu düşünceler daha bir perçinleniyor.

Kahrolanların deneyimleri ve idealleri yüzleşmelerini veya kabullenmelerini engelliyor olabilir. Oysa insana dair her şeyin bir açıklaması var ve değerler de subjektiftir. Herkes etki alanı kadar değerler sistemini dayatabilir. Ne siz bu değerleri kabul etmek zorundasınız ne de onlar demek istiyorum. Kahrolmanızın da bir faydası yoktur.

formatın ırzına geçtiği için kahroldum. doğru dürüst bi şikayet mekanizması da olmadığı için sözlüğün ağzına sıçtılar böyle zaten.

almışken ya makineyle ya ağdayla alın. tüy dökücünün jiletten farkı yok, hemen uzar. hormonal bi bozukluk yoksa bu tip müdahalelerde -jilet dahil- tüyler çoğalmaz.

ama en mantıklı olanı almamak bence. ne gerek var ki?

Erkeksen alma. Onun disinda neyle alirsan al sertlesmez cogalmaz.

Erkeksen ağda falan sakın düşünme oralara; muhtemelen ölürsün acıdan. Çok rahatsız oluyorsan tıraş makinesiyle üzerinden geç gitsin. Kılların sertleşmesi konusunda değişen bir şey olmaz (jilet hariç) kıl nerede olursa olsun.

Bence ne ağda ne jilet ne tüğ dökücü onlar sert çıkmasına sebep olur ve baya bi tahriş edebilir popişinizi
Bence en iyisi epilasyon tamamen bitirin demiyorum ama. 3-4 seansta bile baya bir azalır ve siz de rahat edersiniz. Hem hijyen açıaından da böylesi daha sağlıklı olur diye düşünüyorum.

Bence almayın. Kadında da erkekte de o bölge can yakar bence ağdada. Diğerleri de bana gereksiz geliyor.

Alma +1. Zaten kalın siyah bir tüy değilse rahatsızlık çıkarmaz görüntü olarak bence.

Edit: Biri daha "diye düşünüyorum" diye bitirmiş, tekrar etmemek lazım diye düşünüyorum.

Erkeksen alma denmiş.

Kadınsan da alma. Hatta kadınsan hiç alma. Kadının o bölgede hepi topu ne kadar tüyü olacak ki? Bir de var olsun. Alma.

eğer kadınsanız kuaförlerdeki ağdacılar alıyorlar. erkekseniz bilemiyorum.

Saç kesme makinesiyle alıyorum ve artış gözlemlenmedi. Çok azcık göğüslerde var onları da jiletle alıyorum orada da artış olmadı. İlk başta diken gibi olduğu için rahatsız ediyor o kadar.

la puerta

la puerta +1
Yemeksiz de takılabilirsiniz alternatif olarak; la vie

Catch
Recis
La vie +1

La Puerta, Kepler. Başka da yok düzgün mekan. Catch güzel ama orası daha çok iki bira yuvarlayıp kaçmaya uygun, daha genç işi. Recis cırt. La vie eh işte (çok kasvetli).

Of tam da kombo olmuş bu. Öncelikle bol şans.

İnsanlar kendiler hakkında konuşmaya bayılır. Senin şu şu özelliğini seviyorum beğeniyorum ayrıca kendini çok övenler gibi değilsin tevazu sahibisin de, aklı ererse işe yarar ve dikkat etmeye başlar

Belli etmem, ona bunu belli etmek bile bana ekstra bir iş gibi geliyor artık inan.

Uğraşmam yani kendini farketmesi neyi değiştirecek ki zaten der eğer çok rahatsız olmuyorsam her dediğini dinlemem he he der geçerim çok rahatsız oluyorsam da ortamdan uzaklaşırım kendi egosunda yalnızlıktan boğulmasını izlerim.

pat diye konuyu değiştiririm, son dediği ama cevap beklediği bi şeye cevap vermem. bunu bikaç kere yaparım.

powerpufgirl +1

hayat çok kısa. bu durumdaki biri muhtemelen belirtilen sinyalleri de anlamayacaktır.
yakın çevreden biriyse durumu idare ederdim, değilse vaktimin değerine odaklanırdım..

kolaylıklar :)

ifrit edici bakışlarımla

Belli etmem +1
Ama arada gaz vererek dalga gecerim o bunu basta anlamaz 2 katiyla gelir. Anladiginda is isten gecmis olur ve bir daha yani gelemez kehkeh.

telefonla oynamak +1

ben artık rol yapamıyorum, tahammül eşiğim sıfır. konuyu değiştirsene artık bayıldım diyorum. çok yakınımsa "kafamı sktn" deyip gülerim.

Umrumda olmaz. O da öyle bir insanmış der geçerim. Niye herkes aynı olsun diye bekliyorsunuz ki.

ya ne diye kivraniyosunuz arkadas? "lafi cok uzatiyorsun kanka sadede gel amk, bir de ne sikime kendini ovup duruyorsun lan iki saattir .mcik agizli, efendi ol lan" derim. olay biter. cok alingan, kraker gibi kirilgansa psikologa 1 saate 500 lira verir kendini dinletir. bir de bunlarla ugrasicam amk.

valla telefona bakıp oh shit i got to go diyorum.

sıkıldığını anlamadığını mı sanıyorsun?
onun amacı sadece konuşmak. senin dinlemen değil.
o yüzden dinleme, alınmayacaktır.

küfür edip engelle bence. eheh

yakın olduğum biriyse "dostum, son on beş dakikada kurduğun cümlelerden yirmibeş tanesi ne kadar şahane olduğun hakkındaydı yalnız, bunu bir düşün bence" derim. Çok konuşması halinde de "yahu olayı anlatman olayın kendisinden daha uzun sürüyor, bana özeti ver rica ediciim" derim.

Eğer yakın olmadığım biriyse, kalkıp gidebileceğim bir durumsa giderim. Tahammül etmem gereken bir durumsa (toplantı, patron, sevgilinin annesi falan) içimden sevdiğim şarkıların listesini yapar, gençliğe hitabeyi ezberden söyleyebiliyor muyum onu hatırlamaya çalışırım. Bir şey demem, sabrederim.

Kendini övmüyor aslında ama kendinden söz ediyor. örneğin:
Ben hayatta asla ama asla..
hiç ama hiç bir zaman ben..
her ama her türlü koşulda ben...
diye başlayan cümleleri var. çok prensipli ama acayip bayıyor.

Amelie'nin balığı akvaryumdan kaçınca annesi yeteeer diye bağırıp ırmağa mı ne atmıştı. Ben de öyle yapsam.

ben artık buluşmayı kesiyorum.Bu kadar rahatsız edici bir durum

@for a day to break

Böyle bir iletişim (iletişim denebilirse) yürümez, eninde sonunda patlar zaten.
Bu yapıdaki kişilere genelde durumu ifade etseniz de farketmez genellikle, o kadar mükemmeldir ki hata onda olamaz, olsa olsa ancak "sıkılan" tarafta olabilir, çünkü ondan sıkılmak sözkonusu bile olamaz gibi :) Araya mesafe koyabilirsiniz, madem süper-akıllı, nedenini de anlasın :)

çok gibi. zararı olabilir. mineralleri mi ne alıp götürüyodu vucuttan. lise biyolojiden öyle hatırlıyorum.

Sıkacağına günde 2-3 tane portakal yesen lif almış olursun ek olarak. Lifsiz biçimde kalori almış oluyorsun yok yere sırf c vitamini için

@bos gezenin bos ustasi reklam yapmamak için yazmadım. bi markanın çok güzel sıkma portakal suyu var. ondan götürüyorum.

Çok şeker. Dimes dimi, nar suyundan aldım ben birkaç kez güzel cidden.

Hazır alıyorsanız daha da kötü bence. şeker koruyucu vs vardır. bir adet portakal yenmesi yeterli, fazlası iyi değil.

@i was made for you
ben de çok şeker diye düşündüğümden hafif telaşlandım. (evet, dimes)

@veritaslibertas
sıkma portakal'da portakal + antioksidan dışında bişey yok diye biliyorum.

sadece şekerli su içiyorsunuz. ileride kilo yapar.

that sugar film'de bununla alakalı bir bölüm var. :)

Doğal ise kilo yapar, 700ml az değil.

İşlanmiş ise kilonun yanında daha başka sakıncaları da var tabii.

Peki haftalık nasıl bir limit sizce uygun olur?

Gunde 700ml cidden baya fazla. Antioksidan aliyorsun iyi guzel ama fazlasi tekrardan vucuda zarar. Birde icinde ne ise yaradigi belli olmayan o kadarda kimyasal uzun vadede cok buyuk sikintilar cekersin.

Zaten gunde 2 litre su icmemiz gerekirken sen sadece bunu 700ml ile portakal suyundan karsiliyorsun. Cay kahve bilmem ne derken sen suyu da ister istemez kendinden kisitliyorsun. Bence hic yapma bunu kendine

Bir zamanlar ben de senin kadar olmasa da her gün meyve suyu içiyordum. Sonra farketmeden kilo almaya başladım.
700 ml yaklaşık 3-4 bardak oluyor sanırım. Haftalık için bile fazla bence. Ekmek falan yemiyorsan bilemem tabii.

Hergün bir tane portakal yesen onun yerine.

yıllar önce bir diyetisyen demişti ki, meyveyi meyve gibi tüketin, posasınıda almalısınız, meyve suyu olarak tükettiğinizde full şekerini almış oluyorsunuz.

Evet, temel sebep budur.

ben zerre üzülmedim kıskanmıyorum da. sadece insanların kısacık ömürlerine gerzekçe hazlar sığdırmaya çalışmalarına kızıyorum. uçakla parti düzenlemeye gitme. çok yaratıcı çok eğlenceli ne demezsin. birde sırf kendisi için yaşayan zengin mahlukların hepsi silinse keşke yeryüzünden.

sıradan biri bekarlığa veda yapsa ıyyyy dersiniz, jetle yapılınca ne var bunda gençler eğleniyor aralarında.

sırf kendisi için yaşayan zengin mahluklar.

hmm, üç beş bize de atsınlar demiş:) neden? neden seninle ya da fakir olmasına rağmen 10 tane çocuk yapan sorumsuz insanlarla paralarını paylaşmaları gereksin? kimse, kazandığını paylaşmak zorunda değil. saçmalamayın. bu bir tercihtir. aklınız, öncelikle "zorunluluk ve tercih" ayrımını yapabilsin.

üzülmemekte bir sorun göremiyorum. kimsenin yakını veya direkt bağ kurabileceği insanlar değillerdi. ama hakaret etmek iğrenç. hasetlerinden çatlamış herkes. ne kadar züğürt varsa paçoz gibi konuşuyor. okuduklarım içinde en fesat olanı, "kim bilir babası, çalışanlarına ne kötülükler yapıp ahlarını almıştır da çocuğundan çıkmıştır. üzülmedim ben." diyendi.

bekarlığa veda partisi yapan da umurumda değil, baby shower yapan da. burnumuzu, bizi ilgilendirmeyen meselelere sokmamayı ne zaman öğreneceğiz acaba?